16 – Өөхэнь хайлаг, тиигээд һанаһанаа хэдыешье абахадатнай болохо, – гэжэ хэн нэгэнэй хэлээ һаань, тэрэ: – Үгы, мүнөөл үгэ, үгы һаашни, хүсөөрөө абахаб, – гэдэг байгаа.
Минии урдахид арад зондо хүндэ хүшэр ашаан мэтэ һэн, засаг баряашад дүшэн шээкэл мүнгэнһөө гадуур өөһэдтөө амтан эдеэ хоолоор, жэмэсэй архяар тэдхэмжэ эридэг байгаа. Тэдэнэй зарамалнууд хүн зониие зобоодог һэн. Би Бурханаа ехээр хүндэлдэг ушарһаа иимэ ааша гаргаагүйб.
Эдэ бүгэдые санаарта үргэлэй шэрээ дээрэ галдаха ёһотой. Энэ галай эдеэн – таатай һайхан хуншуу үнэр гээшэ; бүхы өөхэн Эзэндэ зорюулагдаха ёһотой.
Эдилгэ үгэдэг зондо амгалан тайбаниие худал найдуулжа, эдилгэ үгэдэггүй зондо дайн дажар болохо гэжэ һүрдөөжэ байгааша худалша лүндэншэд арад зониием мэхэлнэ. Эзэн эдэ лүндэншэдтэ иигэжэ айладхана:
Даанай обогойхид тэрээндэ иигэжэ хэлэбэд: – Ши аниргүй боло, бү дуугара! Сухалтай зон бидэнэй дунда олон ябана. Бидэнэй дайгаар таанадта добтолоо һаа, шамда, шинии гэр бүлэдэ болон орон нютагташни хосорол ерэхэ!
Энээнһээ байха бүришье доройтожо, тоһо өөхэ шатаагаадүй байхада санаартанай зараса ерэжэ, үргэл хэжэ байһан хүндэ иигэжэ хэлэдэг бэлэй: – Шараха мяха санаартанда үгэ. Тэрэ шамһаа шанаһан мяха абахагүй, түүхэй мяха абаха.
Иигэжэ Эзэнэй урда эдэ залуу зоной нүгэл угаа ехэ бэлэй. Юуб гэхэдэ, тэдэнэр Эзэндэ үргэдэг үргэлнүүдтэ угаа хүндэгүйгөөр хандажа байгаа.