4 Удаань Ёнатаан Саул эсэгэдээ Давидые һайшаан хэлэжэ: – Тэрэ танай урдаһаа нүгэл хээгүй, хэрэгүүдынь танда ехэ ашаг туһатай. Тиимэһээ та, хаан, өөрын богоол болохо Давидай урдаһаа нүгэл бү үйлэдыт.
Тиихэдэнь эгээл аха болохо Рэүбээн бусадтаа хандажа хэлэбэ: – Тэрэ үхибүүндэ мууе бү хэгты гэжэ минии хэды хэлээшье һаа, таанад дуулаагүй һэн бэшэ гүт? Харин мүнөө шуһыень урдахуулһанайнгаа түлөө харюусажа байнабди.
Хэрбээ хэн нэгэн хүниие алаа һаа, өөрөө алуулха. Юундэб гэхэдэ, хүн гээшэ Минии, Бурханай, түһөөгөөр бии болгогдоо.
Хэн нэгэн дүтын хүнэй урдаһаа нүгэл хэбэ гэжэ хардуулба гэлэй. Тэрэ хардуулжа байгааша хүн Һүмэ соо үргэлэй шэрээгэй урда зогсожо, «нүгэл хээгүйб» гэжэ тангариг үргэхэ.
Бардамшалха гээшэ намтай бү тохёолдог, муу хүнэй гараар намайе бү зайлуулыт!
Та газар хүдэлгөөт, хахалаат. Газар доһолоол! Шархыень эдэгээгыт!
Һайниие муугаар харюулдаг хүнэй гэрһээ муу юумэн һалахагүй.
Һайн юумэ муугаар харюулдаг юм гү? Минии унахын тула тэдэ нүхэ малтаа. Уур хилэнгыетнай тэдэнһээ зайлуулхын тула Таниие гуйжа байһыем һаныт!
Тиигэжэ таанад һүзэглэгшэ аха дүүгэйнгээ урда нүгэл абахадаа, бирагүйхэн һэшхэлыень доройтуулжа, Христоосой урда нүгэл хэнэт.
Аха дүүгээ үзэн ядагша алууршан гээшэ. Харин ямаршье алууршан мүнхын амидаралда хүртэдэггүй гэжэ таанар мэдэнэт.
Хэрбээ нэгэ хүнэй нүгөөдэ хүндэ нүгэл хээ һаань, тэрэнэй түлөө Бурханда зальбардаг. Харин хүнэй Эзэнэй урдаһаа нүгэл хээ һаань, хэн тэрэнэй түлөө зууршалан зальбарха бэ? Теэд тэдэнэр эсэгынгээ үгэ дуулабагүй, юуб гэхэдэ, Эзэн тэдэниие усадхаха гэжэ түсэблөөд байгаа.
Харин Ёнатаан Саул эсэгэдээ харюусан: – Юундэ тэрэ алуулагдаха ёһотой юм? Тэрэ юу хээ юм? – гэбэ.
Ахимээлэх хаанда харюусан: – Танай бүхы зарасанарай дунда Давидтал адли үнэн сэхэ хүн хэн бииб? Давид танай, хаанай хүрьгэн, танай харуулшадай дарга, гэртэтнай хүндэтэй хүн ха юм.