2 Тиимэһээ тэрэ Давидта: – Минии эсэгэ Саул шамайе алахаяа һанажа байна. Тиимэһээ үглөөдэр болгоомжотой байжа, далда газарта хоргодо.
Та минии зүрхэн руу шэртэн хараат, һүниндөө намайе туршахаа ерээт, намда ямаршье гэм үгы байһые ойлгоот, аманһаамни муу юумэн гараагүй.
Найза нүхэд ямаршье үедэ бэе бэеэ хайрладаг. Аха дүүнэр хэсүү сагта тулга болохын түлөө түрэдэг.
Гэбэшье энэ хэлсээн тухай Павелай эгэшын хүбүүн мэдээд, хэрэм ерэжэ, Павелда дуулгаба.
харин Саул тэдэнэй нюуса хэлсээн тухай мэдэбэ. Тэрэниие алаха гэһэн еврейнүүд үдэр һүнигүй хотын үүдэнэй хажууда тэрэниие гэтэн һахижа байгаа.
Саул өөрын хүбүүн Ёнатаанда болон бүхы зарасанартаа Давидые алаха тухай хэлэдэг байгаа. Теэд Саулай хүбүүн Ёнатаан Давидта ехэ дуратай һэн.
Би гаража, шинии байһан тала газарта эсэгынгээ хажууда зогсон, шам тухай эсэгэтэеэ хөөрэлдэхэб. Ямар нэгэ юумэ мэдээ һаа, би шамда дуулгахаб, – гэбэ.
Ёнатаан тэрээндэ: – Тиимэ юумэн болохогүй. Ши үхэхэгүйш. Минии эсэгэ ехэ, бага ямаршье хэрэгые намда дуулгангүй хэдэггүй. Тиигэхэлээр энэ хэрэгые минии эсэгэ намһаа яагаад нюухаб даа? Тиимэ юумэн байхагүй, – гэбэ.
Давид Ёнатаанда: – Үглөөдэр шэнэ һарын баяр һэн тула би хаантай хамта эдеэ хоолой шэрээдэ һууха ёһотойб. Гэбэшье та намайе эльгээн табигты. Гурбадахи үдэрэй үдэшэ болотор би хээрэ талада хоргодохоб.