1 Саул өөрын хүбүүн Ёнатаанда болон бүхы зарасанартаа Давидые алаха тухай хэлэдэг байгаа. Теэд Саулай хүбүүн Ёнатаан Давидта ехэ дуратай һэн.
Тэдэнэр Иосифой ерэжэ ябахые холоһоо хараад, алаха гэжэ хоорондоо хэлсэбэ.
Тиигээд тэдэ Иш-Боошэдой толгойе Хэброондо байһан Давидта асараад, хаанда хэлэбэ: – Харагты, энэ хадаа танай ами наһанда харша байһан дайсан Саулай хүбүүн Иш-Боошэдой толгой. Эзэн хаамнай, Эзэн мүнөөдэр Саулай болон тэрэнэй уг удамһаа танай түлөө үһөөгөө абхуулаа.
Давидай Саултай хөөрэлдэжэ дүүргэхэдэ, Ёнатаан тэрээнтэй танилсан нүхэсэбэ, тиигээд өөртөө мэтээр Давидта угаа ехээр хайра дуратай болобо.
Тиихэдэнь Саул: – Таанад Давидта иигэжэ хэлэгты: «Хаан дайсадһаа үһөөгөө абахын тула зуун пилишт хүнэй отологдоһон бэлгэнүүдһээ бэшэ юушье энжэ болгон абахаяа һананагүй» гэгты, – гэбэ. Саул Давидые пилиштүүдэй гараар алахые бодожо байгаа.
Ёнатаан Давидта өөртөө мэтээр дурлаһан тула Давидтай хэлсээ баталба.
Тиихэдэнь энэ үгын Саулай дура гутааһан тула тэрэ ехэ уурлан: – Давидта түмэниие үгэжэ, намда мянгые үгэбэ. Тэрээндэ гансал хаан түрэ дуталдана бэшэ гү? – гэжэ хэлэбэ.
Тэрэ үдэрһөө хойшо Саул Давидые һэжэглэн харадаг болобо.
Тиимэһээ тэрэ Давидта: – Минии эсэгэ Саул шамайе алахаяа һанажа байна. Тиимэһээ үглөөдэр болгоомжотой байжа, далда газарта хоргодо.
Давид Рамаагай Найһоодһоо зугадан, Ёнатаанда ерэжэ: – Би юу хээ юмбиб? Ямар гэм зэмэтэйбиб? Би танай эсэгэдэ ямар нүгэл хээд, тэрэ минии ами наһа таһалдуулхаяа бэдэрнэб? – гэбэ.
Гурбадахи үдэр болоходо, ши урдань хоргодожо байһан тэрэ газартаа ошожо, Аазэл шулуунай дэргэдэ байгаарай.