54 Удаань Давид пилишт хүнэй толгойе абажа, Иерусалимда абаашаба, харин зэр зэбсэгыень майхан соогоо табиба.
– Алтан домбо соо нэгэ хоомэр сагаан будаа хээд, Эзэнэй урда таби, үеһөө үедэ хадагалагдажа байха зэргэтэй, – гэжэ Моисей Аһароондо хэлэбэ.
Израильшууд пилиштүүдые намнахаяа болин бусажа, тэдэнэй хотон хүреэниие дээрмэдэбэ.
Саул Давидай пилишт хүнэй урдаһаа гаража байхыень хараад, сэрэгэй дарга Абнээрһээ: – Абнээр, энэ залуу хүн хэнэй хүбүүн бэ? – гэжэ асууһан байгаа. Абнээр: – Минии хаан, танай ами наһаар тангаригланаб, би мэдэнэгүйб, – гээ.
Давидай тэрэ пилишт хүниие алаад, бусажа ябахада, Абнээр тэрэниие Саулай урда дахуулан абаашаба. Давидай гарта пилишт хүнэй толгой байгаа.
Санаартан: – Элаагай хүндыдэ танай алаһан пилишт хүн Голиафай һэлмэ бии. Тэрэ эфодой саана, хубсаһанда орёолтотой байна. Хэрбээ һанаа һаа, тэрэниие өөртөө абагты. Эндэ тэрээнһээ ондоо юумэн байхагүй, – гэбэ. Давид: – Тэрээнһээ дээрэ һэлмэ байхагүй. Тэрэниие намда үгэ, – гээ һэн.