38 Тиигээд Саул Давидта өөрынгөө хубсаһа үмдэхүүлжэ, толгойдонь зэд дуулга табиба, бэедэнь хуяг үмдэхүүлбэ.
Мориндоо мордожо, дуулгаяа үмдөөд зогсогты! Жадануудаа хурсадагты, хуягаа үмдэгты!
Давид саашань: – Арсалан, баабгайн һабарһаа намайе абарһан Эзэн тэрэ пилишт хүнэйшье гарһаа намайе абарха, – гээ бэлэй. Саул Давидта: – Ошо. Эзэн шамтай хамта байха болтогой, – гэжэ хэлэбэ.
Давид энээнһээ урда сэрэгэй хубсаһа нэгэшье үмдөөгүй хадаа үмдөөд, Саулай һэлмэ бүһэлэн зүүгээд, хүдэлжэ туршаба. Тиигээд Давид Саулда: – Һураагүй һэн тула би энээниие үмдөөд ябажа шадахагүй байнаб, – гэбэ. Тиигээд Давид тэрэ хубсаһа тайлаа һэн.
Тэрэ үмдэжэ байһан гадар хубсаһаяа тайлажа, мүн хуягаа, һэлмэеэшье, һурша номоошье, бүһэеэшье Давидта үгэбэ.