32 Давид Саулда: – Тэрэ хүнһөө боложо, хэншье зүрхэ сэдьхэлээ бү хүнтэрүүлэг. Танай богоол би ошожо, тэрэ пилишт хүнтэй тулалдахаб, – гэбэ.
Хэбтэнэб, унтанаб, бодоноб, юуб гэхэдэ, Эзэн намайе аршална.
Аймхай зондо иигэжэ хэлэгты: «Зоригтой байгты, бү айгты! Таанадые абархаяа, дайсадыетнай хэһээхэеэ Бурхан хүрэжэ ерэхэнь».
– Зүрхэеэ хөөрэнгүй, номгон даруу, айнгүй бай, – гэжэ тэрээндэ хэлээрэйгты, – Рэциин хаан араамшуудтайгаа хамта ба Рэмаалияагай хүбүүн – ууяжа-унтаржа байһан хоёр модон гээшэ, уур сухалаар дүрэлзэбэшье, сүйд хэхэ бэшэ.
Амалээгүүд Нээгэбта ажаһууна. Хадалиг газарта хээдүүд, евүүсүүд, эмооршууд ажаһууна. Ханаһаанууд далай шадар, Иордан мүрэнэй эрьеэр ажаһууна.
Эзэнэй урдаһаа эсэргүүсэн таанад бү бодогты! Тэрэ орон нютагай арадһаа таанад бү айгты! Тэдэниие бидэ илахабди! Тэдээндэ ямаршье аршалалта үгы. Тиихэдэнь Эзэн бидэнтэй хамтал! Тэдээнһээ таанад бү айгты!
Эсэһэн гарнуудаа дээшэнь дэен һунгагты, һуларһан үбдэгүүдээ бэхижүүлэгты.
Тиимэһээ Эзэнэй тэрэ үдэр хэлэһэн энэ хадые намда үгэ. Тэндэ Анаагай хүбүүд һууна гэжэ тэрэ үдэр ши дуулааш, тэдээнэй хотонууд томо ба бэхилэгдэһэн; Эзэнэй намтай ябаа һаань, тэрээнэй хэлэһэн ёһоор би тэдээниие үлдэхэб.
Ёнатаан зэр зэбсэг баряад ябагша хүбүүндээ: – Ябая. Бэлгэеэ отолуулаагүйшүүлэй сэрэгэй бүлэг руу дүтэлэн ошоё. Эзэн бидэндэ туһалжа магад. Олоншье, үсөөншье зониие абархадань Эзэндэ һаалта болохо юумэн үгы, – гэжэ хэлэбэ.
Нэгэ зарасань: – Харагты, би Бэтлэһээмэй Ишай гэгшын хүбүүе хараа һэм. Тэрэ наадажа шададаг, зоригтой, дайшалхы хүн, үгэдөө ухаалиг, һайхан түһөөтэй. Эзэншье тэрээнтэй хамта байна, – гэбэ.
Давидай хэлэһэн үгэнүүдые зон дуулажа, Саулда мэдүүлбэ. Тиигээд Саул Давидые дуудан асаруулба.