29 Харин Давид: – Би юу хээ юмбиб? Һуража болохогүй юм гү? – гэбэ.
Эелдэр зөөлэн харюу уур хилэн зайлуулна. Дээрэлхүү хүйтэн үгэ уур хилэн хүдэлгэнэ.
Тиихэдэ Һүлдэтэй хүн ямаршье юумые шүүбэрилхэ аргатай, харин тиимэ хүниие гансал Бурхан шүүбэрилхэ аргатай.
Таанадта муу юумэ хэхэдэнь, харюудань муу юумэ бү хэгты; таанадые хараахадань, урдаһаань бү хараагты. Харин буян хэшэгтээ хүртөөхын тула Бурхан таанадые уряалан дуудаа гэжэ мэдэн, дэмбэрэлтэ хэрэгүүдые бүтээжэ, һайн үгөөр үреэжэ байгты.
Тэрэнэй ехэ аха Элиааб Давидай зонтой хөөрэлдэжэ байхые дуулаад, ехэ уурлан: – Ши юундэ иишээ ерээбши? Талада байгаа хэдэн хонидоо хэндэ орхёобши? Би ехэрхүү зан, муу һанааешни мэдэнэб. Ши тулалдаа харахаяа ерээ бэзэш? – гэжэ зандарба.
Тиигээд тэрэ тэрээнһээ буруу харан, ондоо хүндэ эрьежэ, үнөөхил юумэеэ асууба. Зон урид хэлэһэндэл адли харюу үгөө һэн.