2 Харин Самуил хэлэбэ: – Би яагаад ябахабиб? Саул энээн тухай дуулаад, намайе алахал. Эзэн айладхаба: – Ши эмэ хашараг абажа, «Эзэндэ үргэл үргэхэеэ ерээб» гэжэ хэлэ.
– Би хэн аад, фараондо ошожо, Израилиин зониие Египедһээ гаргаха болобо гээшэбиб? – гэжэ Моисей Бурханда хэлэбэ.
Һүрэг шононууд руу хонидые тууһан мэтээр Би таанадые эльгээнэб. Тиимэһээ таанар могой мэтэ сэсэн, гулабхаа мэтэ эгээлэй даруу байгты.
– Минии хадамда гараагүй байхада яажа тиимэ юумэн болохоб? – гэжэ Мария асууба.
Үргэл хэхэдээ, Ишайе дуудаарай. Юу хэхыешни шамда заажа үгэхэб. Ши Минии зааһан хүнэй толгойдо оливын тоһо түрхеэрэй.
Тэрэ хадаа «Манай түрэл гарал тэрэ хотодо үргэл хэхэ ёһотой, минии аха ерэхыемни захираа, намайе табиит. Хэрбээ минии танай хайра үршөөлтэй һаамни, намайе ябуулыт, аханартаяа уулзахамни» гэжэ хэлээ бэлэй. Тиимэ ушарһаа хаанай шэрээндэ тэрэ ерээгүй, – гэжэ харюусаба.
Тэдэ харюусаба: – Байна. Сэхэ ябагты. Одоо яарагты, юуб гэхэдэ, арад зон мүнөөдэр үргэлэй газарта үргэл хэхэ, тиимэһээ тэрэ хото руу мүнөөдэр ерээ юм.