13 Самуилай Саулда ошоходонь, Саул тэрээндэ: – Эзэн таниие буян хэшэгтэ хүртөөхэнь болтогой! Би Эзэнэй захяа заабари бэелүүлээб, – гэбэ.
иигэжэ үреэбэ: – Огторгой дэлхэй хоёрые бүтээһэн Дээдэ Бурхан таниие үреэхэнь болтогой!
– Танай намда үршөөһэн һамган тэрэ модонһоо алим үгөө, тиихэдэнь би эдеэ һэм, – гэжэ хүн харюусаба.
Давид тиишээ элшэнэрые эльгээжэ, ажаһуугшадта иигэжэ хэлэхыень захяа гэхэ: – Таанар өөһэдынгөө эзэн Саулда үнэн сэхэ байһанаа элирхэйлжэ, тэрэниие хүдөөлүүлһэндөө Эзэнэй урда буян хэшэгтэйт!
Шамайе ши өөрөө бэшэ, ондоо хүн; шинии бэшэ, хари хүнэй ама хэлэн магтаг.
Нүгэлөө нюун далдалагша амжалтада хүрэхэгүй. Харин гэмээ мэдэрэн наманшалагша хайрада хүртэдэг.
Баһамжалһан нюдэтэй ба дээгүүр харасатайшье нэгэн байха.
Ажал үйлынь ашаг үрэ тэрээндэ хүртүүлэ. Хотын хашаагай үүдэнэй хажууда тэрээниие хүндэлэн магтагты!
Тэрээн шэнги таанадшье Бурханай заабари дүүргээд: «Бидэ миил барлагууд гээшэбди, хэхэл ёһотой юумэеэ хээбди», – гэжэ хэлэхэ ёһотойт!
Фарисейнь досоогоо иигэжэ зальбарба: «Бурхан, Танда ехэ баяр баясхалан хүргэнэб! Би болбол эд зөөридэ шуналтай, хуурмаг, забхай бусад зондо адли бэшэб, мүн тээ тэндэ зогсоһон алба татаашадашье адли бэшэб.
Михаа өөрынгөө эхэдэ иигэжэ хэлэбэ: – Шинии мянга нэгэ зуун шээкэл мүнгэнэй үгы болоходонь, ши минии хажууда ерээд, хараалай муу хараалаар хараагаа бэлэйш. Тэдэ мүнгэншни намда байна. Би хулуугааб. – Минии хүбүүн, Эзэн шамайе адислаха болтогой! – гэжэ тэрээндэ эхэнь хэлэбэ.
Тиихэдэнь Бооһаз: – Басагамни, шамайе Бурхан буян хэшэгтэ хүртөөг! Гэр бүлэдөө үнэн сэхэ байһанаа урдынхиһаа үлүү һайнаар мүнөө харуулбаш, үгытэй, баяншье залуу хүнэй хойноһоо ябабагүйш.
Түгэс шатаалта үргэл үргэжэ дүүргээд байхадань, Самуил ерэбэ. Саул тэрэниие угтан мэндэшэлхэеэ гараба.
– Би Саулые хаан болгоһондоо халагланаб. Юуб гэхэдэ, тэрэ Намһаа эрьежэ, Минии захяа заабари дүүргэбэгүй, – гэжэ дуулдаба. Самуил уур сухал боложо, бүхэли һүниндөө Эзэндэ зальбаран мүргөө һэн.
Саул Самуилда: – Би Эзэнэй үгыень дуулааб. Эзэнэй эльгээһэн аян замаар ябааб. Би Амалээгэй хаан Агаагые олзолон асарааб, амалээгүүдые бүримүһэн усадхааб.
Теэд Саул ба тэрэнэй арад зон Агаагые болон эгээл һайн хони, үхэр, тарган тугал, хурьга, юрэдөө, бүхы сэнтэй юумэ хайрлажа, тэрэ зандань үлөөбэ. Харин тэдэ хэрэггүй, үнэ сэнгүй зүйлнүүдые усадхаба.
Саул: – Эзэн таанарые үреэхэнь болтогой. Юуб гэхэдэ, таанад намайе хайрлабат.
Набаалай һамган Абигааһилда залуу зарасанарай нэгэн мэдүүлэн: – Харагты, манай эзэндэ мэндэ хүргэхэеэ элһэн сүл губиһаа элшэнэрые Давидай эльгээхэдэнь, манай эзэн тэдэниие хараагаа.