12 Тиимэһээ би «Пилиштүүд мүнөө Гилгаалда минии урдаһаа дайлан ерэхэнь, харин би Эзэнһээ хайра гуйгаагүйб» гэжэ һанаад, түгэс шатаалта үргэл үргэхэеэ шиидээ һэм, – гэжэ харюусаба.
Тиигэбэл, Танай зам газар дэлхэй дээр ойлгосотой болохо, бүхы үндэһэтэд абаралыетнай ойлгохо.
Таанад иигэжэ хэлэнэт: Һарын шэнэ хэзээ үнгэрхэ гээшэб? Хилээмэ худалдаха байгаалди. Амаралтын үдэр хэзээ дууһахаб? Таряа талха худалдаха байгаабди. Хэмжэдэг амһарта бага болгохобди, үнэ сэн дээшэнь бодхоохобди, хэмжүүр шулуу һэлгээд, буруу хэмжэн мэхэлхэбди!
Хүн бүхэнтнай дурагүйгөөр гү, али баалалтаар юумэ бү үргэг, харин һанаандаа шиидэһэн зэргээр лэ үгэг. Бурхан баяртайгаар үгэжэ байһан хүндэ дуратай байдаг юм.
Харин Самуил: – Ши юу хээбши? – гэжэ асууба. Саул: – Улад зоной намайе орхижо, таража эхилһые, танайшье хэлэһэн хугасаадаа ерээгүйе, пилиштүүдэй Михмаашта сугларжа байһые би хараа һэм.
Самуил Саулда: – Ши бодолгүй юумэ үйлэдэбэш. Эзэн Бурханайнгаа шамда захиһан захяа заабариие дүүргээгүйш. Тиигээгүй һаашни, Эзэн одоо Израильда шинии хааншалал хэтэ мүнхэдөө бэхижүүлхэ бэлэйл.
Эртэ үглөө Самуил бодоод, Саултай уулзахаяа ошобо. Зон Самуилда: – Саул Кармээлдэ ерэжэ, тэндэ өөрын хүндэдэ хүшөө бодхоогоо. Тэндэһээ эрьежэ, Гилгаал руу ябаа, – гэжэ хэлэбэ.
Самуил: – Эзэнэй үгэ дуулахань Эзэндэ түгэс шатаалта үргэл, мүн үргэлнүүдые хэжэ баярлуулхаһаа дээрэ бэшэ гү? Ойлго, үгэ дуулаха гээшэ үргэл үргэхэһөө дээрэ. Айладхаһаарнь байха гээшэ хусын өөхэнһөө үлүү.
Тэрэ үдэр Саулай зарасанарай нэгэн тэндэ Эзэнэй урда байгаа бэлэй. Тэрэ эдоом хүн, нэрэнь Доһээг. Тэрэ хадаа Саулай хонишодой ахалагшань һэн.