27 Энэ үхибүүнэй түлөө мүргэн зальбаржа байгаа бэлэйб. Гуйһан гуйлтыемни Эзэн бэелүүлээ.
Ябээц Израилиин Бурханиие дуудан, иигэжэ хэлэбэ: – Та намайе Өөрынгөө юрөөлөөр юрөөжэ, газар дайдыем үргэдхыт! Та намайе дүнгэжэ, гай гасалан мэдэнгүй байхымни тула гай тодхорһоо аршалан байгыт! Бурхан тэрэнэй гуйгшые үршөөгөө бэлэй.
Танай хуули ёһонуудые сахин байхаар замуудни бата тогтоһой!
[Үгсэлгын дуун.] Би нюдөө хада уула руу шэглүүлнэм: хаанаһаа намда туһаламжа ерэхэ бэ?
Муу муухай зон, намһаа зайлагты! Юуб гэхэдэ, Эзэн минии бархираа дуулаал!
Тиигээд тэрэ өөрыгөө Эзэндэ зорюулжа байһан бүхы үдэрнүүдтэ арюун байха ёһотой.
Тиимэһээ эригты, тиихэдэтнай танда үгэхэ; бэдэрэгты, тиихэдээ олохот; үүдэ тоншогты – танда нээхэ.
Юу эриһыемнай Бурханай дуулажа байһые мэдэжэ байһан туладаа, Бурханһаа эриһэн бүхы юумые бидэ абахабди гэжэ мэдэнэбди.
Тиихэдэ Элии Элканаае ба һамгыень үреэжэ, иигэжэ Элканаада хэлэдэг һэн: – Эзэндэ зорюулһан хүбүүнэйшни орондо Эзэн энэ һамганһаашни шамда хүүгэдые үшөө үршөөхэнь болтогой! Энээнэй удаа тэдэ гэртээ харидаг һэн.