18 Ханнаа: – Юрөөл тогтог! – гээ һэн. Тиигээд тэрэ бусажа, эдеэндэ орожо, нюур шарайнь урданайхидал адли гунигтай байхаяа болёо бэлэй.
Мүнөө намда буха, элжэгэ, хонин һүрэг, эрэ, эмэ зарасануудшье бии. Танай һанаанда тааруу болохын тула энэ мэдээ элшэдээр эльгэнэб.
Эльгээгшэдынь Эсаавтай уулзаад бусахадаа, Яковта иигэжэ хэлэбэ: – Эсаав ахатайтнай уулзаабди. Тэрэ урдаһаатнай дүрбэн зуун хүнтэй хамта наашаа ерэжэ ябана.
– Тиигээ һаа, би хэдэн зарасаяа үлөөһүү. Тэдэ танда туһалха, – гэжэ Эсаав дурадхаба. – Хэрэггүй даа. Эгээл шухалань – танай һанаанда минии тааруу болоһон ушар юм, – гэжэ Яков хэлэбэ.
– Минии урдаһаа тиимэ олон мал һүрэг эльгээһэншни ямар удхатайб? – гэжэ Эсаав асууба. – Хүндэтэ ахамни! Танай һанаанда тааруу байхын тула бэлэг эльгээгээ һэм, – гэжэ Яков харюусаба.
Замынь харанхы, халтирхай байг, Эзэнэй Эльгээмэл тэдэниие тууг.
Зай иигээд яба, үйлэ хэрэгүүдыш Бурханай һайшаажа байгаа хадань, эдеэ талхаяа дорюун зоогло, сэдьхэл сэнгэлэн үзэмэй дараһан архияа уу.
Минии нэрэ дурдажа, таанар юушье үшөө эреэгүйт. Эрибэл абахат, тиигээд баяр баясхалангаар дүүрэхэт!
Найдал үршөөдэг Бурхан һүзэгэйтнай ашаар таанадые бүтэн баяр жаргалаар ба амгалан байдалаар дүүргэг лэ, тиигэжэ Арюун Һүлдын хүсөөр этигэл найдалтнай нэмэгдэжэ байг лэ.
Тиихэдэнь тэрэ: – Эзэмни, та намда угаа энэрхыгээр хандабат. Намтай зохидоор хөөрэлдэжэ, һанаа сэдьхэлыем заһабат. Харин би танай али нэгэн шэбэгшын шэгшыдэшье хүрэхэгүй гээшэлби, – гэбэ.
Моһааб Рүүт Наомиида: – Таряалан руу ошохыемни намайе табиит. Хэн нэгэнэй зүбшөөбэл, хойноһоонь ябажа, унаһан хоолос түүхэб, – гэхэдэнь, Наомии тэрээндэ: – Басагамни, ошо даа, – гэбэ.