18 Һинең биш ирең булды, ә хәҙер бергә йәшәп ятҡан кешең һиңә ир түгел, һин дөрөҫ әйттең.
Иренән айырылып, башҡаға кейәүгә сыҡҡан ҡатын да зина ҡыла.
Ғайса уға: – Бар, иреңде саҡырып кил, – тине.
– Минең ирем юҡ, – тип яуапланы ҡатын. – Ирем юҡ, тип дөрөҫөн әйттең.
– Әфәндем! Күрәм, Һин пәйғәмбәр.
Шуға күрә ире иҫән саҡта башҡа ирҙеке лә булһа, зина ҡылыу тип иҫәпләнә, ә инде ире үлһә, ҡатын әлеге ҡанундан азат, ул бүтәнгә кейәүгә сыға ала һәм был зина ҡылыуға һаналмай.
Барыһы ла никахты юғары баһалаһын һәм никах түшәктәре саф булһын. Аҙғындар менән хыянатсыларҙы Алла хөкөм итәсәк бит.