1 Шул уҡ көндө Ғайса, өйҙән сығып, күл ярына барып ултырҙы.
1 Шул көндө Ғайса, өйҙән сығып, күл буйына барып ултырҙы.
Сөнки кем Күктәге Атамдың ихтыярын үтәй, шул Минең ағай-энем дә, апай-һеңлем дә, әсәйем дә.
Бынан һуң Ғайса халыҡты ебәрҙе лә, өйгә инде. Шәкерттәре Уның янына килеп: – Баҫыуҙағы ҡый үләне хаҡындағы ҡиссаның мәғәнәһен беҙгә аңлатып бирһәң ине, – тип үтенде.
Ғайса өйгә ингәс, һуҡырҙар Уның янына килде. – Минең һеҙҙе һауыҡтыра аласағыма ышанаһығыҙмы? – тип һораны Ул. – Эйе, Әфәндем! – тип яуап бирҙе тегеләр.
Ғайса тағы күл буйына сыҡты. Бөтә кеше Уның янына килде һәм Ғайса уларҙы өйрәтте.