18 ឡើ តៃ កម៉ាន់ ណគ ឝ៉្លិញ ជឹ តូយ ណគ ម៉ៃ ហ៊ែត អ៊ែ ណាអូមី ឡើ គូ ខៀង។
បូវ មែ នែ ម៉ើ កនូយ ចង់ហៀង មែ កឡា ពចាំ កាន ម៉ើ ពង់ហៀន ម៉ើ គូ អរែង បើម ប៉ាគ់ អំម៉ោះ អោះ ម៉ើ បើម ឞ៊ុន កដោះ ណំពាំង ដើម ម៉ើ កនូយ អ៊ឺរ ដាំង គ្រែដៃ ដិ។
យ៉ាក់ តៃ ឡើ ឌី ចង់ហៀង ម៉ាង ញ៉ា ញ៉ើ ហាន យ៉ាវ ញ៉ើ កំប៊ែត ណគ ញ៉ើ រៀន៖ «លំដាវ តាម ប្រម៉ើត គ្រែដៃ កន់ដ្រាគ់ អិះ ឡើយ ឆិ»។
មូយ អន់ណាវ មិញ វន់ប៊ិច ពន់ដ្រិញ ញ៉ន ដើ អាតណាត ប្រិញ ថាំង តើម ប៊ឹង គ្រែដៃ យែស៊ូ ឡើ កន់ដ្រាគ់។
អ៊ែ អំប្រា កម៉ាន់ ណគ អំប្រា ដក់ ប៊ឹះ ស្រ៊ុក ប៊ែថ្លែហិម។ ហំប៊្រុះ អំប្រា ប៊ឹះ ស្រ៊ុក អ៊ែ លែក ដើ មែ ក្លាង ស្រ៊ុក ម៉ើ តៃ អំប្រា ព្រឺ អ្រលី អ្រលឺ ប្រយ ម៉ើ គូ អ៊ែ បូវ មែ កទ្រី ទឹង ស្រ៊ុក ម៉ើ ចជែ ត្រឌីវ មែ រៀន៖ «ម៉ិ អន់តគ់ ណាអូមី ឋូវ?»។