12 ឡើ តង៉ា កឡ ហង់អ៊ែ រៀន “អើយ ម៉ន ប៉ិ ឡើ ត្រ ហមឹត ទឹង នែ ហត្រទ្រូប ហហក តៃ ឃឺ ទឹង បូវ ច្រណង់ ប៉ាគ់ នែ ដឹះ?”។ បឹ ហង់អ៊ែ ឡើ គូ ខៀង ញឹះ តៃ ឡើ ណោះ ត្រណើវ។
យ៉ាគ់ កន់ដ្រាគ់ មឺរ ឡើ ត្រណើវ ហឹ បឹ មូយ រ៉ា ទឹង បូវ មែ រៀន “អើយ ម៉ន អតបូត អ៊ឺម ហៃ។ ហៃ កឡឹ ហផម គូលី អៃ មូយ តង៉ៃ មូយ ឌីណារី ហវ៉ៃ ណាគ់ ដាវ ហដុង?
គ្រែដៃ យែស៊ូ ឡើ ម៉ាង ដើ ណគ រៀន៖ «ប្រអៃ អើយ អង់ង៉ាយ ហងុញ បើម ហំបើម ដឹះ!»។ អ៊ែ ណគ់ មែ ម៉ើ តូយ ណគ ម៉ើ ដក់ រ៉ាប់ ប្រយ គ្រែដៃ យែស៊ូ។
អៃ អង់ហាយ ដើ វែ រៀន ប៉ាគ់ តៃ វន់ចាគ់ ទឹង ត្រ ជឺរ មែ ណាយឃូ ពង់ហៀន ចឞាប់ ដើម បូវ មែ ផារីស៊ី វែ វន់ដូវ អ៊ឺម មឹត ទឹង ឞន គ្រែដៃ ឡើ ពែក ប៉ាក់»។
ង៉ាយ ង៉ើ ណោះ រៀន លែក ដើ កាន ទឹង ចឞាប់ យ៉ាគ់ ម៉ូស៊ែ ម៉ាត់តូវ ម៉ើ ខៀន ជុ ដើ មែ ម៉ើ គូ កន់ដ្រូម ចឞាប់ បក់ ញ៉ង អាំ មែ ង៉ាយ មូយ មន់ដូវ ឡាះ ចាក់ ដើម អាំ លែក ដើ បនឹះ បុ ឡាង ប្រិះ មន់ថូត ប៊ឹង ងឺរ គ្រែដៃ។
ប៉ាគ់ ពអ៊ែ ញ៉ង វ៉ើ ម៉ាង អ៊ឺម រៀន មែ តគ់ ម៉ើ ត្រ មែ នែ ម៉ើ យូច វន់ចាំ គ្រែដៃ កន់ដ្រាគ់ លំប៊ឹះ អន់ដៃ តគ់ លំប៊ឹះ អ៊ែ លំពដៃ កាន អង់ង៉ាយ ណគ់ បនឹះ ម៉ើ កដក ទឹង ហ្រង៉ូម លំជុ ហឹ ឝ៉ាល់ឝ៉ាល អាំ បនឹះ មន់តៃ កាន មែ ម៉ើ កន់ចុង ទឹង ចនិះ។ ប៊ឹង អ៊ែ គ្រែដៃ លំព្រតឹះ បនឹះ មូយ រ៉ាៗ តាម កាន មែ ម៉ើ បើម។
យ៉ាក់ ហណោះ ឡើយ បនឹះ ប៉ាគ់ នែ ឡើ បនឹះ ឃឹត វ៉ិះ ឌិវ ដើ កាន តៃ ចាគ់ ឡើ ណោះ វ៉ិះ ឌិវ បើម ឞាប ដើម ឡើ ពថូត ចាក់ កឡឹ ដិ។