20 ប៊ិច កឡ មូយ រ៉ា អន់ណាវ ឡើ ធុក ញ៉ាក ម៉ាត់ ណគ ឡាសា ឡើ ជឺគ ប៊ិង ចាក់ មែ ទឹង ស្រ៊ុក ម៉ើ ដក់ ជុ ពឝ៉ី ណគ តគ់ ឝឡោះ រំឞង ហន់ណាម បឹ ឡើ ប៊ិច បាក់។
អ៊ែ ឡើ វីះ តើម ប៊ឹង អ៊ែ ឡើ ដក់ ហឹ ឝឡោះ ដ្រក តគ់ អ៊ែ ប៊ិច ឞយ កទ្រី មូយ រ៉ា អន់ណាវ ឡើ តៃ ណគ អ៊ែ ឡើ ហាយ ដើ មែ ម៉ើ គូ ទឹង អ៊ែ រៀន៖ «បឹ អន់នែ បូវ យែស៊ូ ស៊្រុក ណាសារែត ទឺ ឡើយ!»។
«ប៊ិច កឡ មូយ រ៉ា ឡើ ប្រនិច ប្រវ៉ើន ហណក ណគ ចាគ់ៗ ម៉ាត់តូវ ច្រណាប់ៗ។ ឡើ គូ ហ្រនុក ហ្រវ៉ាក ប៊ិច កយ៉ិ ចង់ ចណង់ ចា ញឹមៗ ស៊ិវ សាគ់ ណាគ់ គ្លឺយ ត្រំ តង៉ៃ។
ឡាសា ឡើ ងុញ ចង់ ចា កយ៉ិ អគ ឡើ រុះ តើម ប៊ឹង តូគ បឹ ឡើ ប៊ិច បាក់ ដើម ច ម៉ើ ដក់ ឆាវ ជឺគ ណគ។
ត្រំ តង៉ៃ ប៊ិច បនឹះ ម៉ើ ទូង បឹ ញ៉ច ឈឹង ទី តើម ប៊ឹង ឡើ កើត ម៉ើ ដក់ ជុ តគ់ កម៉ង បយឺង រ៉ូង ទិះ កដាប ហំបះ ម៉ើ ជុ រៀន “កម៉ង ចណុង ចណាគ់” បក់ លំដូវ ឡា លៀន ហឹ មែ ម៉ើ មឹត ញឺះ ហឹ បយឺង។
ឡា មិះ ដាគ់ យ៉ាគ់ ប៉ ម៉ូវម៉ក អើយ វន់ត្រ ញឹម ក្លើម យ៉ាក់ គ្រែដៃ ឡើ ពឌឹក វែ ឡើយ។
មិះ ដាគ់ យ៉ាគ់ ប៉ ប្រម៉ើត អើយ ឡា វន់ចង់ហៀង អៃ យ៉ឹ គ្រែដៃ ឡើ រ៉ើះ បនឹះ ម៉ូវម៉ក ទិ ឡាង ប្រិះ នែ អាំ មន់ប្រនិច តៃ កាន ចាប់ មឹង ដើម មន់ដូវ កាន គ្រែដៃ ឡើ ពែក ប៉ាក់ ណគ់ ណគ ឡើ ខណាត លំអាំ ដើ មែ ម៉ើ ម៉ើត ណគ មន់ជុ បើម មូន មាំង។