29 កឡាគ់ ហន់ណូវ លំប៊្រឹក ឌិវ ឆ្រាំង មិៗ លំបើម អន់ចឹះ អ៊ឺម លែក ដើ បូវ ម៉ើ តៃ ប៉ាគ់ អ៊ែ មន់ចអាវ ពន់ឆាំ។
ម៉ើ ម៉ាង រៀន៖ «អើយ ដូវ អន់ទិ! ហន់ឆិ ហរៀន ហំសោះ រំប៊្លឹ រ៉ូង ទិះ កដាប ហំបះ គ្រែដៃ ហរៀន ហំបើម ឡឹះ លញ៉ាគ់ ពែ តង៉ៃ លំចឹះ។ ប៉ាគ់ ហកួន កឡ គ្រែដៃ ហំតោះ ចាក់ ហៃ កឡឹ ឡាំង ហំទឺះ តើម ទិ ឡង អង់ឝ៉ាង អ៊ែ»។
«ទឹង បូវ វែ លែក រ៉ា នែ ប៉ាគ់ បឹ អង់ង៉ាយ ឡើ ងុញ បើម ហន់ណាម កន់តារ ទិះ លន់ត្រ ឃឹត ឝ្លាំង ច្រណាប់ ឞាល់ ង៉ាយ អន់ដៃ បក់ លន់ណោះ រៀន ឡើ ប៊ិច លៀន ឞាល់ ង៉ាយ លំឆិ អ៊ែ លំបើម អន់ចឹះ ហន់ណាម។
មន់រៀន “វន់ឝ្លាំង បឹ អន់នែ ឡើ បើម ហន់ណាម តៃ ឡើ ដូវ បើម អន់ចឹះ អ៊ឺម!”»។
វន់ទ្រូប ហក រ៉ាះ ប្រណើម គ្រែដៃ ឡើ អាំ លែក អ៊ែ បក់ វន់ដូវ ច្រនឹង ដើ អារ៉ាក់ សតាំង ឡើ ប្រអៀង ដើ វែ