17 ញ៉ន នែ ឡើយ៖ «គ្រែដៃ កន់ដ្រាគ់ ឡើ ម៉ាង រៀន “មិញ វន់ញឺះ តើម ប៊ឹង បូវ មែ អ៊ែ ដើម វន់ឡះ គូ ដិៗ តើម ប៊ឹង មែ ញ៉ង វ៉ើ ពទិត អ៊ឺម ណគ់ អង់ង៉ាយ តៃ ឡើ ចាគ់ អ៊ែ អន់ឡាប់ ឡង វែ”»។
យ៉ាគ់ ពែត្រុះ នែ ឡើ ព្រតូវ ច្រូវ ពឡាក់ មែ ដើ ប្រម៉ាង ទុត អើន ដើម ឡើ ហាយ រៀន៖ «ឡា មិះ ដាគ់ យ៉ាគ់ ប៉ អើយ! វន់ឡា គ្រែដៃ លំហវ៉ាត់ វែ ដើម វន់វីះ តើម ប៊ឹង បនឹះ តណើរ អន់នែ ម៉ើ បើម កាន តៃ ចាគ់»។
ប៉ាគ់ ពអ៊ែ វន់ត្រ ឡាប់ឡង ដើ ចនិះ ត្រះឆា ត្រឌីវ វែ ប៉ាគ់ គ្រែដៃ គ្រិះ ឡើ ឡាប់ឡង វែ ទឺ បក់ បនឹះ មន់ព្រតឹះ ព្រនែ គ្រែដៃ។
បូវ ប្រម៉ើត អើយ ញ៉ន គ្រែដៃ ឡើ ខណាត ដើ ង៉ាយ ឞាល់ នែ ង៉ាយ ងន់ត្រ ពឆ្រះ ចាក់ ដឹប ចនិះ តើម ប៊ឹង កាន តៃ ចាគ់ ត្រំ ហំឞ្លិច ដើម ងំគូ គូម អាំ ចាគ់ ស៊ីត លែក អិះ ញ៉ន ង៉ើ អៀល បឹះ ណគ។