24 ហាក់ ប៉ាគ់ វន់ឈូន ប្រម៉ាង គ្រែដៃ លែក ដើ រ៉ា អ៊ែ លំប៊ិច មែ តៃ ម៉ើ ចាប់ គ្រែដៃ យែស៊ូ លឺ មែ ម៉ើ មឹត ចង់ហ មន់ដុង លែក ដើ ប្រម៉ាង មែ អាត មន់ណោះ រៀន ចាក់ មែ ម៉ើ យូច មន់ត្រ ថូត ឡើយ។
ហំប៊្រុះ មែ ក្លាង ស្រ៊ុក ម៉ើ ដុង យ៉ាគ់ ពែត្រុះ ឡើ ប៉ច ប៉ាគ់ អ៊ែ ស្រៀវ អ្រអវ ប្រយ ម៉ើ ដុង អ៊ែ ម៉ើ តង៉ា យ៉ាគ់ ពែត្រុះ ដើម មែ កឡា ពចាំ កាន ដិ អន់ដិ រៀន៖ «មិះ ដាគ់ យ៉ាគ់ ប៉ អើយ! ប៉ាគ់ ង៉ាយ វ៉ើ ប៉្រៃ ញំបើម អ៊ែ គ្រែដៃ លំតាក់ ថូត ដើ ញ៉ា?»។
ប៉ាគ់ ពអ៊ែ វន់ខំ ទុត ខាក់ អាំ វន់ប៊ិច កាន ប្រម៉ើត ដើម វន់វែត អាំ ដូវ អន់ណាំ តៃ ផវ យ៉ាង គ្រែដៃ ដិ ណគ់ ខាក់ៗ អាំ វន់ដូវ អន់ណាំ ណោះ ឈូន ប្រម៉ាង គ្រែដៃ។
មូយ អន់ណាវ ប៉ាគ់ វន់ព្រតឹះ ព្រនែ គ្រែដៃ វ៉ិះ ឌិវ តៃ ផវ យ៉ាង ណគ់ មែ ម៉ើ មឹត ចង់ហ ទឹង វែ ពយ៉ិ មន់ណោះ ម៉ាង «អាមែន» ដើ ប្រម៉ាង វែ វ៉ើ ព្រតឹះ ព្រនែ? យ៉ាក់ ម៉ើ ណោះ អឹ កាន វែ វ៉ើ ចជែ ណោះ ប៉ាគ់ ង៉ាយ!
អ៊ែ ណគ់ មែ ម៉ើ ដូវ ឡាប់ ផវ យ៉ាង គ្រែដៃ ម៉ើ ណោះ ឈិងឈីង លែក ដើ កាន ដើម តៃ ប៊ិច មែ ង៉ាយ អ៊ឺម មន់ដូវ ឈិងឈីង ចនិះ មែ