Davíð hugsaði með sér: „Salómon, sonur minn, er ungur og óreyndur en húsið, sem reisa á Drottni, skal verða mikið og stórfenglegt og vekja aðdáun um öll lönd. Þess vegna ætla ég að undirbúa byggingu þess.“ Davíð var vel á veg kominn með undirbúninginn áður en hann dó.
Davíð konungur ávarpaði nú allan söfnuðinn: „Salómon, sonur minn, sem Guð hefur valið, er enn ungur og óharðnaður. En verkið er mikið því að ekki er byggingin ætluð mönnum heldur Drottni Guði.
En Davíðs ætt og Jerúsalembúa læt ég fyllast anda samúðar og tilbeiðslu og þeir munu líta til mín vegna hans sem þeir lögðu í gegn og harma hann jafnsárlega og menn harma lát einkasonar og syrgja hann jafnbeisklega og menn syrgja frumgetinn son.