Harmljóðin 1:1 - Biblían (2007)

¹ Ó, hversu einmana er nú borgin sem áður var svo mannmörg, orðin eins og ekkja, sú er voldug var meðal þjóðanna, drottningin meðal héraðanna orðin kvaðarkona.

Biblían (1981)

¹ Æ, hversu einmana er nú borgin, sú er áður var svo fjölbyggð, orðin eins og ekkja, sú er voldug var meðal þjóðanna, furstafrúin meðal héraðanna orðin kvaðarkona.

Harmljóðin 1:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Jesaja 3:26

Borgarhlið Síonar munu harma og kveina og hún sitja yfirgefin á jörðinni.

Esrabók 4:20

Voldugir konungar hafa ríkt í Jerúsalem og stjórnað öllu landsvæðinu handan fljóts. Þeim voru greiddir skattar, gjöld og tollar.

Jesaja 54:4

Óttast ekki því að þú verður ekki til skammar, óttast ekki niðurlægingu því að þú verður ekki auðmýkt. Þú skalt gleyma vanvirðu æsku þinnar og ekki framar minnast smánar ekkjudóms þíns

Sefanía 2:15

Þetta var þá borg glaumsins, sem uggði ekki að sér og hugsaði í hjarta sínu: „Ég og engin önnur.“ Hvílík auðn er hún orðin, bæli villidýra. Sá sem nú fer þar hjá hnussar og veifar hendinni.

Harmljóðin 5:16

Kórónan er fallin af höfði voru, vei oss, því að vér höfum syndgað.

Jesaja 22:2

þú hávaðasama borg, full af skarkala, fagnandi virki? Íbúar þínir, sem féllu, féllu ekki fyrir sverði, þeir létu ekki lífið í orrustu.

Síðari konungabók 23:35

Jójakím greiddi faraó silfrið og gullið en hann varð að leggja skatt á landið til þess að geta greitt faraó það sem hann krafðist. Hann lét innheimta silfrið og gullið af fólkinu í landinu, í samræmi við það sem lagt hafði verið á hvern um sig, og greiddi það síðan Nekó faraó.

Opinberunarbókin 18:7

Veitið henni eins mikla kvöl og sorg og hennar stærilæti og óhóf hefur verið. Hún segir í hjarta sínu: Hér sit ég og er drottning, ekkja er ég eigi, sorg mun ég aldrei sjá.

Esekíel 26:16

Þá munu allir þjóðhöfðingjar strandríkjanna stíga niður úr hásætum sínum, leggja af sér skikkjur sínar og fara úr skartklæðum sínum. Þeir munu klæðast ótta, setjast á jörðina og titra og skjálfa vegna þín.

Harmljóðin 4:1

Hversu blakkt er gullið orðið, umbreyttur málmurinn dýri, helgum steinum er sóað á öllum gatnamótum.

Harmljóðin 2:10

Öldungar dótturinnar Síonar sitja þöglir á jörðinni. Þeir hafa ausið mold yfir höfuð sín, og gyrt sig hærusekk. Meyjar Jerúsalem hneigðu höfuð að jörðu.

Harmljóðin 2:1

Hvílíkum sorta hefur Drottinn í reiði sinni hulið dótturina Síon. Frá himni varpaði hann til jarðar vegsemd Ísraels og minntist ekki fótskarar sinnar á degi reiði sinnar.

Jeremía 50:23

Er ekki kylfan moluð sem sló allan heiminn? Hvílík hryggðarmynd er Babýlon orðin meðal allra þjóða.

Jeremía 40:9

Gedalja Ahíkamsson, Safanssonar, vann þeim og mönnum þeirra eið og sagði: „Óttist ekki að þjóna Kaldeum. Verið um kyrrt í landinu og þjónið konunginum í Babýlon, þá mun yður vel farnast.

Jeremía 9:11

Hver er svo vitur að hann skilji þetta? Hverjum hefur munnur Drottins sagt þetta svo að hann geti boðað það? Hvers vegna er landið lagt í eyði? Hvers vegna er það sviðið eins og eyðimörkin þar sem enginn fer um?

Jesaja 52:7

Hversu yndislegir eru á fjöllunum fætur fagnaðarboðans sem friðinn kunngjörir, gleðitíðindin flytur, hjálpræðið boðar og segir við Síon: „Guð þinn er sestur að völdum.“

Jesaja 52:2

Hristu af þér rykið, rístu upp, þú hernumda Jerúsalem, leystu fjötrana af hálsi þér, þú hertekna dóttir Síon.

Jesaja 14:12

Nú ertu fallinn af himni, ljósberi, sonur morgunroðans. Nú ert þú að velli lagður, sigurvegari þjóðríkja.

Sálmarnir 122:4

þangað sem ættbálkarnir halda, ættbálkar Drottins. Það er regla í Ísrael að syngja nafni Drottins lof.

Nehemíabók 9:37

Ríkulegir ávextir þess fara til konunga sem þú settir yfir oss vegna þess að vér syndguðum. Þeir drottna yfir líkömum vorum og fénaði að eigin geðþótta. Þess vegna þrengir að oss.

Nehemíabók 5:4

Enn aðrir sögðu: „Við höfum tekið fé að láni gegn veði í ökrum okkar og víngörðum til að greiða konungi skatt.

Síðari konungabók 23:33

Nekó faraó lét setja hann í fangelsi í Ribla í Hamathéraði svo að hann gæti ekki lengur ríkt í Jerúsalem. Hann lagði einnig nefskatt á landið, hundrað talentur silfurs og eina talentu gulls.

Jesaja 50:5

Drottinn Guð opnaði eyra mitt og ég streittist ekki á móti, færðist ekki undan.

Síðari kroníkubók 9:26

Hann ríkti yfir öllum konungum frá Efrat til Filistealands og að landamærum Egyptalands.

Jesaja 49:21

Þú spyrð sjálfa þig: „Hver ól mér þessi börn? Sjálf var ég barnlaus og óbyrja, útlæg og brottrekin. Hver fóstraði þessi börn? Ég var ein eftir, hvaðan koma þau?“

Jeremía 31:7

Svo segir Drottinn: Hrópið af gleði yfir Jakob, hyllið þjóð þjóðanna. Kunngjörið, lofsyngið og segið: Drottinn hefur bjargað þjóð sinni, þeim sem eftir eru af Ísrael.

Jeremía 42:2

og sögðu við Jeremía spámann: „Vér biðjum þig innilega að gera bón vora og biðja til Drottins, Guðs þíns, fyrir oss öllum sem eftir erum. Vér erum aðeins fáir eftir af öllum þeim fjölda sem áður var eins og þú getur séð með eigin augum.

Esekíel 5:5

Svo segir Drottinn Guð: Þetta er Jerúsalem. Ég kom henni fyrir mitt á meðal þjóðanna og lönd eru umhverfis.

Þriðja Mósebók 26:31

Ég mun leggja borgir ykkar í rúst og eyða helgidómum ykkar og ég mun ekki anda að mér þekkum ilmi fórna ykkar.

Þriðja Mósebók 26:33

En ykkur mun ég dreifa á meðal framandi þjóða og hrekja ykkur burt með brugðnum brandi. Land ykkar verður auðn og borgirnar rústir.

Jeremía 44:2

Svo segir Drottinn hersveitanna, Guð Ísraels: Þér hafið sjálfir séð alla þá ógæfu sem ég sendi yfir Jerúsalem og allar aðrar borgir í Júda. Þær eru nú í rústum og enginn býr þar.

Jeremía 44:6

Þá var heift minni og reiði úthellt, hún brann í borgum Júda og á strætum Jerúsalem svo að þær urðu að rúst, að auðn, og það eru þær enn.

Harmljóðin 1:19

Ég hrópaði á ástmenn mína en þeir brugðust mér. Prestar mínir og öldungar fórust í borginni er þeir leituðu matar til að draga fram lífið.

Esekíel 26:2

Mannssonur, Týrus segir um Jerúsalem: „Hlið þjóðanna er brotið. Mér hlotnast auður hennar þar sem hún liggur í rústum.“