As huitt Abraham er e eddin, as ren eh garaghtee, as dooyrt eh ayns e chree, Bee lhiannoo er ny ruggey dasyn ta keead bleïn dy eash? as jean Sarah, ta kiare-feed bleïn as jeih, lhiannoo y ymmyrkey?
As tra dirree mee ’sy voghrey dy chur keeagh da my lhiannoo, cur-my-ner, v’eh marroo; agh lurg dou ve er smooinaght er shoh ’sy voghrey, cur-my-ner, cha nee my vac’s v’ayn, ren mee y ymmyrkey.
Eisht nee oo gra ayns dty chree, Quoi t’er n’gheddyn y chloan shoh dou, fakin dy vel mee er choayl my chloan v’aym, as dy vel mee treigit, my chappee, as garragh noon as noal? as quoi t’er droggal ad shoh? Cur-my-ner, va mee faagit my-lomarcan; ad shoh, cre’n raad t’ad er ve?
Quoi t’er chlashtyn lheid y skeeal? quoi t’er vakin lheid ny reddyn? Vod y thalloo gymmyrkey ayns un laa? ny ashoon ve ruggit ’sy tullogh? son cha leah’s va Zion er-troailt, hug ec son y theihll e cloan.
Son shickyrys cha vel obbeeys erbee noi Jacob, chamoo ta faishnys erbee noi Israel: ayns yn imbagh cooie, vees er ny hoilshaghey mychione Jacob as Israel, Cre ta Jee er n’yannoo!
Tra hig eh dy ve er ny ghloyraghey ayns e nooghyn, as dy ve er y laa shen shilley yindyssagh ayndoosyn ooilley ta credjal (er-yn-oyr dy row yn recortys ainyn nyn mast’ eu er ny chredjal):