बडणे दीकर दोनो जो बडूणा दिया, कने बडणे दे बेले मैं बडणे बालयां ने बोलणा है, कि पेहले जंगली दांणे दे बूटयां जो बटोली करी फूंकणे तांई गढियां बन्नी लियां, कने कणका जो मेरे खेतरे च गठेरा।
तालू इक होर स्वर्गदूत वेदिया ला बार आया, जड़ा अग्गी ला धुप बालने दी जिम्मेदारी निभान्दा है। उनी जोरे ला उस स्वर्गदूते ला जिनी पेनी दराटी लियो थी उसयो बोलया, “धरतिया पर अंगूरा दे गुच्छे पक्की गियो न! उना जो अपणिया दराटिया ला बडी ले।”