1 जालू सै लोकां जो अपणिया सारियां गल्लां सुणाई बैठा, तां कफरनहूम शेहर च आया।
“पर जड़े सुणीकरी नी मंदे न, सै उस माणुऐ सांई न, जिनी मिटीया पर बिना नियां दा घर बणाया है, जालू उस पर पांणी लगया, तालू सै झट ढेई गिया, कने सै ढेईकरी टूटी भजी गिया।”