उनी इक होर कहाणी उना जो सुणाई, “स्वर्गे दा राज्य खमिरे (तराक) सांई है, जिसयो कुनी जनानिया लेईकरी तीन पसेरी आटे च मलाई दिता कने होंदे-होंदे सै सारा खमीर बणी गिया।”
पर जड़ा कोई उस पांणिऐ जो पिंगा जड़ा मैं उसयो देणा, तां उनी फिरी अनन्तकाल दीकर कदी त्रिणा नी होणा। जड़ा पांणी मैं उसयो दिंगा, सै उदे च इक पांणिऐ दा खु बणी जाणा, जड़ा उस पाणिऐ जो दिन्दा रेंदा है कने उसयो हमेशा दी जिन्दगी देणी।
तुहाड़ा घमंड करणा बिलकुल भी ठीक नी है, क्या तुसां नी जाणदे की थोड़ा दिया खमीर पुरे गुनयो आटे जो खमीर करी दिन्दा है? अगर कुसी माणुऐ जो पाप करणे दी इजाजत मिलदी है, तां झट सारयां पाप करणा लगी पोंणा।
इस तांई मने दी सारी मेला जो कने दुशमणिया जो मुकाई करी परमेश्वरे दे बचने जो प्यारे ने अपनाई लिया, जड़ा तुहाड़े दिले च रखया है, कने जड़ा तुहाड़े प्राणा दा उद्धार करी सकदा है।