28 तालू सै जनानी अपणा घड़ा छडी करी शेहरे जो चली गेई, कने लोंका ने बोलणा लग्गी,
कने सै डर कने बड़िया खुशिया ने कबरा ला बापस जाई करी उदे चेलयां जो खबर देंणे तांई दोड़ी गियां।
सै उसी बेले उठी करी यरूशलेम शेहरे जो बापस चली गे, कने उना गयारां चेलयां कने उदे साथियां जो गिठे दिखया।
कने कबरा ला बापस आई करी उना गयारां चेलयां जो, कने बाकियां सबना जो, ऐ सारियां गल्लां सुणाई दीतियां।
इतणे च उदे चेले आई गे, कने हेरान होणा लग्गे की सै जनानिया ने गल्लां करा दा है; पर तमी कुनी नी पुछया, तू क्या चांदा है? “कने कजो इसा ने गल्लां करा दा है?”
“ओआ, इक माणुऐ जो दिखा, जिनी सब कुछ दसी दिता जड़ा मैं कितया। कुथी ऐई तां मसीह नी है?”
इतणे च इक सामरी जनानी पांणी भरना आई। यीशुऐ उसा जो बोलया की “मिंजो पींणे तांई पांणी दे।”