पर परमेश्वर दे बचना जो मने दिया गहराईया च बदणा नी दिन्दे, उदे बाद जालू बचने दिया बजा ने उना पर कला क्लेश या परेशानी होंदी है, तां सै बचना ला पिच्छे हट्टी जांदे न।
पर अब्राहमे बोलया, हे पुत्र याद कर, की तू अपणिया जिंदगियां च खरियाँ चिजा लेई बैठया है, कने तियां ही लाजर जो सारियां बुरियां चिजां पर इसयो हुण ऐथू शांति मिल्ला दी है, कने तू तड़फा दा है।
मैं सची अपणे लोकां दी दुर्दशा जो दिखया है, जड़ी मिस्र देश च है, कने उना दी तकलीफ कने उना दे रोणे जो सुणया है, इस तांई उना जो छुड़ाणे तांई उतरया है। हुण आ, मैं तिजो मिस्र देश च भेजणा।
हुण मैं तुसां लोकां तांई दुख झेलदा है, इदी बजा ला खुश है। कने मैं लगातार अपणे शरीर च दुख सेहन करा दा है, जियां यीशु मसीहे सेहन किते थे, कने ऐ दुख मैं मसीह दी कलीसियां तांई अपणे शरीर च सेहन करा दा है, जड़ा उदा शरीर है।
इस तांई ना तां साड़े प्रभु दे बारे च गबाई देणे च शर्म करा, कने ना मिंजो ला शर्म करा, जड़ा यीशु मसीह दी सेबा करणे तांई जेला च है, पर उस परमेश्वरे दी शक्तिया ला शुभसमाचारे तांई दुख झेलणे तांई मेरे सोगी जुड़ी जा।
तुसां धरतिया पर भोग-विलास करणा लगी रे, कने बड़ा भरी सुख भोगया; तुसां तां उस जानवरे सांई होई गे, जिसयो मारणे ला पेहले खुआई पियाई करी मोटा करदे न, इयां ही तुसां भी नी जाणदे न, की तुसां नाश होआ दे न।
(परमेश्वरे दे संदेश देणेबाले होशे जड़ा लिख्या है सै तुहाड़े बारे च सच्च है।) इक बकत था जालू तुसां परमेश्वरे दे लोक नी थे, पर हुण तुसां परमेश्वरे दे लोक न। पेहले तुसां परमेश्वरे दिया दया जो नी जाणदे थे पर हुण तुसां इसा जो जाणदे न क्योंकि उनी पेहले ला ही तुहाड़े पर अपणी दया दस्सी है।
तू उसयो पक्का ही बड़ी जादा पीड़ कने दुख देंणी जड़ा उदे जिन्दगी जिणे दे तरीके कने उदे अपणे आपे दे घमंडे दे बराबर है। उनी अपणे आपे ला बोलया, “मैं इक राणिया सांई लोकां सांई राज करणा।” इक बिधवा नी है कने मिंजो कदी दुख नी होणा।