जालू सै जैतून रुखां दे पाहड़े पर बैठया था, तां चेलयां उदे बाल आई करी उसला पुछया, “सांझो दस ऐ सब कुछ कालू होणा है? कने जालू ऐ सब कुछ पूरा होणेबाला होंगा तां उदा क्या निशाण होणा है?”
जालू लोक ऐ गल्लां सुंणा दे थे तां यीशुऐ उना जो इक कहाणी सुणाई, इस तांई की सै यरूशलेम शेहरे दे नेड़े था, कने लोकां जो लगया की परमेश्वरे दा राज्य बस हुण ओणे बाला है।
क्योंकि उनी इक दिन तय कितया है, जिदे च उनी उस माणुऐ जरिये धार्मिकता ला संसारे दा न्याय करणा है, जिसयो उनी नियुक्त कितया है, कने उसयो मरयां चे जिन्दा करी के, इसा गल्ला दा सबूत सारयां लोकां जो देई दितया है।
यीशुऐ दा स्वर्गे च रेणा उस बेले दीकर जरूरी है जालू परमेश्वर उना सारियां चिंजा जो नोआ बणाई दींगा जड़ियां उनी बणाईयां न। बड़े बकत पेहले परमेश्वरे लोकां जो ऐ दसणे तांई पबित्र परमेश्वरे दे संदेश देणेबाले दे जरिये ऐसा करणे दा बायदा किता।
कोई भी भविष्यवाणी, या बचन, या उसा चिठ्ठिया दिया बजा ने अपणे मना जो दुखी कने बेचेन मत होणा दिन्दे, जिसा चिठ्ठिया जो साड़ी लिखियो समझदे होन, कने उसा च दसया हो की प्रभु यीशु मसीह बापस आई गिया है, कने तुसां घबरांदे मत।
तालू सै बुरा माणु प्रगट होणा, पर इदे बाद प्रभु यीशु मसीहे ओणा है, कने यीशु मसीहे उसयो अपणे हुकमे ने जड़ा यीशुऐ दे मुऐ ने निकलदा है कने अपणे तेज ने भस्म करी देणा है।
तियां ही मसीह भी सारे लोकां दे पापां जो माफ करणे तांई इक ही बरी बलिदान होया। पर उनी जालू दुबारा इसा धरती पर ओणा, तां उनी साड़े पापां तांई बलिदान होणे तांई नी ओंणा, पर उना लोकां जो बचाणे तांई ओणा जड़े लोक उसयो नियाला दे न।