शाऊल कने बरनबास पबित्र आत्मा दे जरिये भेजे गे, सै अन्ताकिया शेहर ला सिलुकिया शेहरे दिया बन्दरगाह जो गे, कने ओथु ला जहाजे पर चढ़ी करी साइप्रस टापू दी सलमीस बंदरगाह जो चली गे।
फिरी प्रभु दे इकी स्वर्गदूते फिलिप्पुसे जो बोलया, “उठी करी दक्षिणे पासे उस रस्ते पर जा, जड़ा यरूशलेम शेहरे ला गाजा शेहर जो जांदा है, ऐ रेगिस्तानी रस्ता है।”
पर प्रभुऐ उसयो बोलया, “तू चली जा; क्योंकि ऐ तां, मैं होरनी जातियां, कने राजयां, कने इस्राएलियां दे सामणे मेरे बारे च प्रचार करणे कने मेरी सेबा करणे तांई चूंणया है।
तालू हनन्याह उठी करी उस घरे च आया, जिथू शाऊल रे दा था, कने उदे पर अपणा हथ रखीकरी बोलया, “हे भाई शाऊल, प्रभु यीशुऐ मिंजो तेरे बाल भेजया है, जड़ा तिजो उस रस्ते च मिलया था, जालू तू ऐथू ओआ दा था। कने उनी मिंजो इस तांई भेजया ताकि तू फिरी दिखी सके, कने पबित्र आत्मा ने भरुई जाऐ।”
जालू तुसां परमेश्वरे ला मंगगे, तां पूरा भरोसा करिके मंगनयो कने परमेश्वरे पर कोई भी शक मत करदे, क्योंकि शक करणे बाले समुन्द्रे दियां लैहरां सांई बदलदे रेंदे न, जड़ियां होआ ने चलदियां कने उटकदियां न।