Jauna da ene indarra eta ene laudorioa, eta ene salbatzaile eguin da; hura da ene Jaincoa, eta ospatuco dut nic; ene aitaren Jaincoa da, eta goretsico dut nic.
Egarriz egon cen beraz han populua ur-escasa gatic, eta erasian haritu cen Moisen contra, erraten çuelaric: Certaco ilkiaraci gaituçu Eguiptotic, egarriz hilceco eta, gure haurrac eta gure aciendac?
Eta guiçona içanen da haice-maldan eta phesiatic gueriçan jarcen dena iduri; eta erregue içanen da hala-nola ithur-urac egarrian eta guerenda gora baten itzala mortuan.
Eta leihor cen toquia ur-maeletara aldatuco da, eta agor cena ithur-uretara. Erainsugueac lehen egoten ciren ohancetan ilkico da kanabera eta ihiaren hosto berdea.
Bainan hau içanen da Israelgo etchearequin joco dudan patua egun hauquien ondotic, dio Jaunac: Horien barnean sarthuco dut ene leguea, eta bihotzean iscribatuco daroet; eta ni içanen naiz horien Jaincoa, eta horiec ene populua.
Eta hirugarren araldea iraganen dut sutic; eta urthuren dut, cilharra urcen den beçala; eta frogaturen dut, urhea frogatzen den beçala. Harec eguinen dio ene icenari dei, eta ençunen dut nic. Erranen dut: Çu çare ene populua; eta harec erranen du: Ene Jainco Jauna çare çu.
Diotsa Iesusec, Ezneçanala hunqui: ecen oraino eznaun igan neure Aitagana: baina habil ene anayetara, eta erran iecén, Igaiten naiz neure Aitagana, eta çuen Aitagana, eta neure Iaincoagana eta çuen Iaincoagana.