Gabaonen den harri handira cirenean, Amasa heldu cela aitzinera ethorri citzaioeten. Bada, Joab jauncia cen bere soinecoaren neurrico athorra hersi batez, eta çuen gainetic guerrunceraino dilindan, bere maguinan, ezpata bat eguina den-gutiena higuituz athera eta hartaz jo çaitequeen beçala.
Abner Hebronera itzuli cenean, Joabec bazterrera eraman çuen athearen erdira, malçurquerian minçatzeco; eta han Abner jo çuen ixtaçakian, eta hil cen Joaben anaia Asaelen odolaren aspercundetan.
Beren ehoquina ez dute soineco içanen, eta ez dire beren lanetic estalico; hequien lanac, lan alferrac dire, eta tzarqueriaco eguincaria da hequien escuetan.
Eta ni bitintatzat daramaten bildots eme baten pare nincen, eta ez nuen eçagutzen ene gainean atheratu cituztela asmuac, ciotelaric: Çotza eçar deçagun horren oguian, errotic ken deçagun bicien lurretic, eta horren icena ez bedi aipha guehiago.
Galaadeco idola, idola alfer bat balin bacen, alferretan hari ciren Galgalaco idiei imolatzen; ecen hequien aldareac ere dire hala-nola harri-metac landetaco hildoen gainean.
Hau adi çaçue, apheçac; Israelgo etchea, çaude erne; erregueren etchea, emaçu beharria; ceren juiamenduco ordua baita çuençat, çaindu behar cintuztenençat bilhacatu baitzarete arte bat, eta Thabor gainean sare hedatu bat.
Saindua lurretic galdu da; guiçonetan çucenic ez da; guciac odolaren ixurceco celatetan dabilça; heriotzearen emateco, guiçonac ihiztatzen du bere anaia.