Ene populua arthalde galdu bat eguina da; beren arçainec errebelaraci dituzte; erabili dituzte mendiz mendi; menditic munhora jautsi dire, ahanci dute beren etzan-lekua.
Galdua bilhaturen dut, eroria alchaturen, hauscura duena lothuren, herbalari indar emanen, guicena eta hazcarra beguiraturen, eta alhaturen ditut çucentasunean.
Herbal cena, ez duçue hazcarraraci; eta eri cena, ez duçue sendaraci; hauscura çuena, ez duçue lothu; eroria, ez alchatu; galdua, ez bilhatu; bainan garrazqui eta larderiarequin manatzen cinaroeten.
Ene arthaldeac basatu dire mendi guciac gaindi eta munho gora gucietan; eta lurraren hedadura gucian barraiatuac ciren ene arthaldeac, eta nihor etzen bilhatzen; etzen, diot, nihor bilhatzen.
Ala ni! dio Jainco Jaunac; ene arthaldeac harrapacara utziac içan direlacoz, eta ene ardiac larreco basabereen pusca, ceren ez baitzen arçainic; eta ene arçainec ecen ez dutelacoz bilhatu ene arthaldea; bainan beren buruac dituztelacoz alhatu, eta ez ene arthaldeac;
Orduan constantqui Paulec eta Barnabasec erran ceçaten, Çuey behar çaiçuen lehenic denuntiatu Iaincoaren hitza: baina hura arbuyatzen duçuenaz gueroz, eta vicitze eternalaren vkaiteco indigne çuen buruäc iugeatzen dituçuenaz gueroz, huná, itzultzen gara Gentiletarát.
Baina Damascen ciradeney lehenic, eta Ierusalemen, eta Iudeaco comarca gucian ciradeney, guero Gentiley-ere predicatu diraueat emenda litecen eta conuerti Iaincoagana, obrác eguiten lituztelaric emendamendutaco digneac.