Eta ene biciaren ondotic çabilçanac, muthiritasunean lotzen ciren. Niri bidegabe eguin beharrez çabilçanac gueçurrez minço ciren, eta egun gucian cimarku asmatzen hari ciren.
Mendietan agueri da ostearen haroa, populu-murruen burrumba iduri: hori da erregueen eta jendaia bilduen harramança. Armadetaco Jaunac manatu ditu guerlaco guiçonac,
Sionen durrundaraz çaçue turuta, ene mendi sainduan arthicatzue orrobiac; asaldutan jar beitez lurreco egoiliarrac oro; ecen heldu da, hurbii da Jaunaren eguna,
Jaunac bere armadaren aitzinean adiaraci du bere minçoa; ceren gaitza baita haren armada; hazcarra da eta haren erranac eguiten ditu; handia da alabainan Jaunaren eguna, eta guciz ikaragarria; eta norc hura jasan?
Bilduco ditut jendaia guciac, eta eramanen ditut Josafateco haranera, eta han juiamendutan sarthuco naiz ene populu eta Israelgo ene primança, jendaietan barraiatu dituztenen gainean, eta beren artean çathitu duten ene lurraren gainean.
Hurbil da Jaunaren egun handia, hurbil da, eta guciz çalhu dathor; harrabots latzecoa da Jaunaren eguna, ceintan hazcarrac berac hestutuac içanen baitire.