Ecic berençat eta beren semeençat hartu dituzte hequien alabetaric, eta iraulgui saindua nahastecatu dute lurretaco jendaiequin. Aitzindarien eta cargudunen escua ere lehembicicoa içatu da legue hauste hortan.
Eta erran nuen: Ai! ai! ai! Jainco Jauna, huna ene arima kutsatu içan gabea dela; haurretic orai arteo ez dut jan haragui bera hilic ez-eta basabereec xehacaturic; haragui lohiric batere ez da ene ahoan sarthu.
Berez çatzue beraz çuec ere abere xahua hala ez denetic, hegastin xahua xahu ez denetic; beldurrez-eta çuen arimac liçun detzatzuen, acienda, eta xori, eta lurraren gainean higuitzen diren eta çuei lohi erakutsi darozquitzuedanetan.
Bainan bere baitaric hil dena, ez hartaric jan. Çure atheen barnean den arrotzari emoçu jateco, edo sal çoçu; ceren çu baitzare çure Jainco Jaunaren populu saindua. Ez duçu pittica erreco bere amaren esnean.