Jauna beharraren ihes-leku eguin da, haren lagunça behar-ordu eta hesturetan. Bere sarean lurrera arthiquico du, makurtuco eta erorico da, noiz-ere nausitua baititaque beharrei.
Nola sagarrondoa oihaneco çuhaitzen artean, hala ene bihotzecoa aguercen da guiçasemeen artean. Min nuenaren itzalean jarri naiz: eta goço da haren fruitua ene ahoco.