12 و دگۆت: «ئامین! پەسن و مەزناهی و ئاقلمەندی و سوپاسی و رێز و شیان و هێز، هەروهەر بۆ خودایێ مە بن! ئامین.»
مە نەئێخە د تاقیكرنێ دا، لێ مە ژ خرابكاری قورتال بكە، چنكو پاشایەتی و هێز و مەزناهی هەروهەر یێن تەنە. ئامین.
چنكو هەمی تشت ژ وینە و ب وینە و ژ بۆ وینە، مەزناهی هەروهەر بۆ وی بیت. ئامین.
چنكو ئەگەر تۆ ب گیانێ خۆ سوپاسیا خودێ بكەی، ئەوێ د زمانێ تە نەگەهیت، ژ بەر كو نزانیت تۆ چ دبێژی، دێ چەوا بۆ سوپاسیكرنا تە بێژیت: «ئامین»؟
ئەرێ، ئەڤ هەمی تشتە ژ پێخەمەت هەوەنە، داكو كەرەم د ناڤ گەلەكێن دی دا بەڵاڤ ببیت و ژ بۆ مەزناهیا خودێ سوپاسیكرنێ زێدەتر لێ بكەت.
ب وی ڤە رەھ داهێلای و د ئاڤاكری بن و د باوەریێ دا د موكم بن هەروەكو هوین هاتینە فێركرن و بلا هوین ژ سوپاسیكرنێ د سەر دا بڕژن.
هەر تشتێ هوین بكەن، ب گۆتن یان كریار، ب ناڤێ خودان عیسای بكەن و ب رێكا وی سوپاسیا خودایێ باب بكەن.
بۆ خودایێ ئێكانە، قورتالكەرێ مە، ب رێكا عیسایێ مەسیحێ خودانێ مە، قەدرگرانی و مەزناهی و سەروەری و دەستهەلات بۆ وی بن، ژ بەری هەمی سەردەمان و نوكە و هەتا هەتایێ. ئامین.
و یێ زیندی. ئەز یێ مری بووم و ئەڤە ئەز بۆ هەتا هەتایێ یێ زیندیمە. كلیلێن مرنێ و یێن وارێ مریان ل دەڤ منن.
هەر بیست و چوار ریهسپی و هەر چوار ئافراندیێن زیندی خۆ هاڤێتە ئەردی و بۆ خودایێ روینشتی ل سەر تەختی سوجدە بر و گۆت: «ئامین! هەلێلوویا!»