4 هەر بیست و چوار ریهسپی و هەر چوار ئافراندیێن زیندی خۆ هاڤێتە ئەردی و بۆ خودایێ روینشتی ل سەر تەختی سوجدە بر و گۆت: «ئامین! هەلێلوویا!»
و وان فێر بكەن كو پێگیریێ ب هەمی فەرمانێن من داینە هەوە بكەن. ئەڤە ئەز هەمی رۆژان هەتا دویماهیا سەردەمی، ل گەل هەوەمە.»
مە نەئێخە د تاقیكرنێ دا، لێ مە ژ خرابكاری قورتال بكە، چنكو پاشایەتی و هێز و مەزناهی هەروهەر یێن تەنە. ئامین.
چنكو ئەگەر تۆ ب گیانێ خۆ سوپاسیا خودێ بكەی، ئەوێ د زمانێ تە نەگەهیت، ژ بەر كو نزانیت تۆ چ دبێژی، دێ چەوا بۆ سوپاسیكرنا تە بێژیت: «ئامین»؟
ئێك ژ چوار ئافراندیێن زیندی حەفت ترارێن زێڕین، یێن تژی ژ تۆڕەبوونا خودایێ هەروهەر زیندی، دانە هەر حەفت فریشتەیان.
پشتی ڤان تشتان، من دەنگەك بهیست وەكو دەنگەكێ بلند یێ جەماوەرەكێ مەزن ل ئەسمانی بوو، دگۆت: «هەلێلوویا! قورتالبوون و مەزناهی و هێز یێن خودایێ مەنە،
جارەكا دی وان گۆت: «هەلێلوویا! دویكێلا وێ هەروهەر بلند دبیت.»
پاشی من دەنگەك بهیست، وەكو دەنگێ جەماوەرەكێ مەزن و وەكو دەنگێ گەلەك ئاڤان و وەكو دەنگێ گڕگڕێن بهێز یێن عەوران بوو، دگۆت: «هەلێلوویا! چنكو خودان خودایێ مە، هێزدارێ هەر تشتی، پاشایەتیێ دكەت.
هەر چوار ئافراندیێن زیندی ژی دگۆت: «ئامین» و ریهسپیان خۆ هاڤێتە ئەردی و سوجدە بر.