17 چنكو خودێ یا كریە د دلێ وان دا، كو مەبەستا وی ب جھ بینن و ئێك مەبەست هەبیت و پاشایەتیا خۆ بدەنە دڕندەی، تاكو پەیڤێن خودێ ب جھ بهێن.
راستە، كوڕێ مرۆڤ دێ وەسا چیت، كا چەوا بۆ هاتیە دانان، لێ نەخوزیكێن وی كەسی یێ وی رادەست بكەت.»
ئینا ئبلیس كەفتە د دلێ یەهودای دا، یێ كو دگۆتنێ ‹ئەسخەریوتی› و ئەو ئێك ژ دوازدە شاگردان بوو.
ئەز دبێژمە هەوە: ئەڤا هاتیە نڤیسین: ‹و ل گەل سەرپێچكاران هاتە هژمارتن› پێدڤیە ب من ب جھ بهێت، چنكو ئەو تشتێن دەربارەی من، ب جھ دهێن.»
ئەگەر وی گۆتبیتە وان یێن پەیڤا خودێ بۆ هاتی: ‹خوداوەند›، نڤیسار ژی ناهێتە ژ كارئێخستن،
ئەز بەحسێ هەوە هەمیان ناكەم، ئەز وان دنیاسم یێن من هەلبژارتین، لێ دڤێت ئەڤ نڤیسارە ب جھ بهێت: ‹ئەوێ ژ نانێ من خواری، پەحنیا خۆ ل دژی من راكر.›
شیڤ خوارنێ دەست پێ كربوو، ئبلیسی كربوو د دلێ یەهودایێ كوڕێ شەمعونێ ئەسخەریوتی دا، بێبەختیێ ل عیسای بكەت،
ئینا سەربازان گۆتە ئێكودوو: «بهێلن ئەم ڤی نەدڕینین، لێ دا بهاڤێژینە پشكێ، كا دێ بۆ كێ كەڤیت.» ئەڤ چەندە روی دا، دا ئەوا د نڤیسارێ دا هاتی ب جھ بهێت: جلكێن من د ناڤبەرا خۆ دا لێكڤە كرن و كراسێ من هاڤێتە پشكێ. ئەڤە بوو ئەوا سەربازان كری.
پشتی ڤێ چەندێ، عیسای دزانی كو هەمی تشت تەمام بوون، ئەڤجا دا نڤیسار ب جھ بهێت، گۆت: «ئەز یێ تێهنیمە.»
سوپاس بۆ خودێ، ئەوێ هەمان دلگەرمیا من بۆ هەوە هەی، كریە د دلێ تیتۆسی دا.
لێ د وان رۆژان دا یێن كو فریشتەیێ حەفتێ ل بەرە ل بۆڕیزانێ بدەت، دێ نهێنیا خودێ ب جھ هێت، هەروەكو وی بۆ بەنیێن خۆ یێن پێغەمبەر راگەهاندی.»
پشتی هنگی من نیشانەكا دی یا مەزن و سەیر ل ئەسمانی دیت: حەفت فریشتەیان حەفت درب ڤێ بوون، ئەو درب یێن دویماهیێنە، چنكو ب وان تۆڕەبوونا خودێ تەمام دبیت.
ئەوان ئێك مەبەستا هەی، كو ئەو دێ هێز و دەستهەلاتا خۆ دەنە دڕندەی.
پاشی فریشتەی گۆتە من: «بنڤیسە: ‹خوزیكێن وان یێن بۆ مێڤانداریا داوەتا بەرخی هاتینە داخواز كرن!›» و گۆتە من: «ئەو پەیڤێن خودێ یێن راستن.»
هنگی بۆ هەر ئێك ژ وان كراسەكێ سپی هاتە دان و بۆ وان هاتە گۆتن كو دەمەكێ كورت بێهنا خۆ ڤەدەن تاكو ژمارەیا هەڤبەنیێن وان و خویشك و برایێن وان، ئەوێن دێ وەكو وان هێنە كوشتن، تەمام ببیت.