3 خوزیكێن وی یێ پەیڤێن ڤێ پەیامێ دخوینیت و خوزیكێن وان یێن دبهیسن و ئەوا تێدا هاتیە نڤیسین ب جھ دئینن، چنكو دەم یێ نێزیكە.
ئەڤجا دەمێ هوین ‹پیساتیا وێرانكرنێ› ئەوا ل سەر زارێ دانیێل پێغەمبەری هاتی، دبینن ل جهێ پیرۆز یا ئامادەیە» (بلا خواندەڤان تێبگەهیت)
لێ عیسای گۆت: «هێشتا پتر خوزیكێن وان ئەوێن گوھ ل پەیڤا خودێ دبن و پێ دكەن.»
ڤێ چەندێ بكەن، چنكو هوین دزانن چ دەمە. ئەڤە دەمژمێر هات كو هوین ژ خەوێ هشیار ببن، ژ بەر كو قورتالبوونا مە، نوكە نێزیكترە ژ وی دەمێ مە باوەری ئینای.
گەلەك ژ شەڤێ چوویە و رۆژ نێزیك بوویە، ئەڤجا دا كارێن تاریاتیێ ژ بەر خۆ بكەین و چەكێن رۆناهیێ بكەینە بەر خۆ.
دویماهیا هەر تشتی یا نێزیك بووی، لەوما ل سەر خۆ د زاڵ بن و د هشیار بن ژ بۆ نڤێژكرنێ.
لێ بلا ئەڤ تشتە ژ بیرا هەوە نەچیت، گەلی خۆشتڤیان: ل نك خودانی رۆژەك وەكو هزار ساڵانە و هزار ساڵ ژی وەكو رۆژەكێنە.
هەروەسا گۆتە من: «پەیڤێن پەیاما ڤێ پەرتووكێ ب موهرێ نەگرە، چنكو دەم یێ نێزیكە.
«ئەڤە ئەز دێ زوی هێم. خەلاتێ من ل گەل منە، دا ل دویڤ كریارێن هەر ئێكی بدەمێ.
ئەوێ شاهدەییێ بۆ ڤان تشتان ددەت، دبێژیت: «بەلێ، ئەز دێ زوی هێم.» ئامین. وەرە، هەی خودان عیسا!
ئەز دێ زوی هێم. ئەڤجا ئەو تشتێ تە هەی قاییم بگرە، دا كەس تانجا تە نەبەت.