3 گۆتە زەڵامێ دەست گورۆج: «رابە ل ناڤەندێ راوەستە!»
وەسا چێبوو مرۆڤەكێ دەست گورۆج ل وێرێ بوو. وان پرسیار ژ عیسای كر: «ئەرێ ساخكرن ل شەمبیێ رەوایە؟» مەبەستا وان ئەو بوو كو عیسای تاوانبار بكەن.
چاڤێ وان لێ بوو كا دێ وی ل شەمبیێ ساخ كەت، دا وی تاوانبار بكەن.
پاشی گۆتە وان: «ئایا ل شەمبیێ كرنا كارێ باش رەوایە، یان كارێ خراب؟ قورتالكرنا ژیانەكێ یان كوشتن؟» لێ ئەو بێدەنگ بوون.
لێ وی زانی چ د دلێ وان دایە، ئینا گۆتە زەڵامێ دەست گورۆج: «رابە و ل ناڤەندێ راوەستە.» ئەو رابوو و راوەستیا.
پێدڤیە ل سەر مە، هێشتا كو رۆژ، ئەم كارێن وی ب جھ بینین یێ ئەز هنارتیم. شەڤ دێ هێت و هنگی كەس نەشێت چ كاران بكەت.
ژ بەر ڤێ چەندێ، هەی خویشك و برایێن من یێن خۆشتڤی، د قاییم بن، د نەلڤ بن، د كارێ خودانی دا هەردەم د پڕ بزاڤ بن، چنكو هوین دزانن رەنجا هەوە بۆ خودانی یا ژ قەستا نینە.
بلا ئەم ژ كرنا چاكیێ دلسار نەبین، چنكو ئەگەر ئەم دەست ژێ بەرنەدەین، ئەم دێ د دەمێ گونجای دا هەلینین.
گرتنا من باوەریا پڕانیا برایان ب خودانی قاییم كر، ئەڤجا ئەو نوكە گەلەك زێدەتر دوێرن پەیڤێ بێ ترس رابگەهینن.
ئەڤجا مادەم مەسیحی د لەشی دا ئازار كێشا، هوین ژی ب وێ نیازێ خۆ چەكدار بكەن، چنكو یێ د لەشی دا ئازار كێشای، دەست ژ گونەهێ بەردایە،