11 ژنكێ گۆتێ: «ئەزبەنی، تە چ ئامان نینن و بیر یا كویرە. ئەڤجا تۆ دێ وێ ئاڤا ژیانێ ژ كیڤە ئینی؟
نیكودیمۆسی پرسیار ژێ كر: «دێ چەوا مرۆڤ ژ دایك بیتەڤە و ئەو یێ پیر؟ ئەرێ ما دێ شێت چیتە د زكێ دایكا خۆ دا و پاشی ژ دایك بیتەڤە؟»
لێ ئەوێ ژ وێ ئاڤا ئەز ددەمێ ڤەخۆت، ئەو چ جاران تێهنی نابیت. ئەو ئاڤا ئەز ددەمێ، د وی دا دێ بیتە كانیەكا ئاڤێ، كو بزێت و ژیانا هەروهەر بدەت.»
ل رۆژا دویماهیێ ژ جەژنێ، كو ئەو مەزنترین رۆژێن وێیە، عیسا راوەستیا و ب دەنگەكێ بلند گۆت: «ئەگەر ئێك یێ تێهنی بیت، بلا بهێتە نك من و ڤەخۆت.
لێ پەترۆسی بەرسڤ دا: «حاشا، خودان! من چ جاران تشتێن هەڕمی و حەرام نەخوارینە.»
لێ مرۆڤێ سرۆشتی، تشتێن گیانێ خودێ قەبیل ناكەت، چنكو ئەو تشت بۆ وی بێئاقلینە و نەشێت تێبگەهیت، ژ بەر كو ب رێكا روحانی دهێنە هەلسەنگاندن.
هەروەسا گۆتە من: «ب جھ هات! ئەز ئەلفا و ئۆمێگامە، دەستپێك و دویماهیك. ئەز دێ بێ بەرامبەر ژ كانیا ئاڤا ژیانێ دەمە یێ تێهنی.
پشتی هنگی فریشتەی رویبارێ ئاڤا ژیانێ یێ شەوقدار وەكو كریستالی نیشا من دا، ژ تەختێ خودێ و بەرخی دەردكەفت
گیانێ پیرۆز و بویك دبێژن: «وەرە!» و یێ دبهیسیت بلا بێژیت: «وەرە!» و یێ تێهنی بلا بهێت و یێ دڤێت بلا بێ بەرامبەر ئاڤا ژیانێ وەرگریت.
چنكو ئەو بەرخێ ل ناڤەڕاستا تەختی، دێ شڤانیێ ل وان كەت و دێ وان بەتە سەر كانیێن ئاڤا ژیانێ و خودێ دێ هەمی رۆندكان ژ چاڤێن وان ڤەمالیت.»