1 فەریسیان بهیست كو عیسا ژ یوحەننای پتر مرۆڤان دكەتە شاگرد و تافیركرنێ دكەت،
ئەگەر ئێكی پرسیار ژ هەوە كر: ‹بۆچی هوین وی ڤەدكەن؟› هۆسا بەرسڤا وی بدەن: ‹خودانی پێدڤی یا پێ هەی.›»
ئینا وان گۆت: «خودانی پێدڤی یا پێ هەی.»
ئەڤرۆ ل باژێڕێ داوودی قورتالكەرەك بۆ هەوە یێ ژ دایك بووی، ئەو ژی مەسیحێ خودانە.
دەمێ خودانی دایك دیتی، دلێ وی پێ سۆت و گۆتێ: «نەكە گری».
و هنارتنە نك خودانی، داكو بێژنێ: «ئەرێ تۆی ئەوێ دێ هێت، یان خۆ ل هیڤیا ئێكێ دی بگرین؟»
پشتی هنگی عیسا ل گەل شاگردێن خۆ چوو دەڤەرا یەهودیایێ و ل وێرێ ل گەل وان ما و تافیركرن دكر.
ئەو چوونە نك یوحەننای و گۆتنێ: «رابی، ئەو كەسێ ل لایێ دی یێ رویبارێ ئوردن ل گەل تە بوو، ئەوێ كو تە شاهدەیی بۆ دای، ئەڤە ئەو یێ تافیركرنێ دكەت و هەمی خەلك دچنە نك وی.»
هوین پەیاما وی دزانن ئەوا بۆ مللەتێ ئیسرائیلێ هنارتی. ئەو مزگینیدانا ئاشتیێیە ژ دەولەتسەرێ عیسایێ مەسیح، ئەوێ كو خودانێ هەمیانە.
چنكو مەسیحی بۆ تافیركرنێ ئەز نەهنارتم، لێ بۆ مزگینیدانێ، نە ب شارەزاییا ئاخفتنێ، دا خاچا مەسیحی ژ هێزا خۆ نەهێتە ڤاڵاكرن.
مرۆڤێ ئێكێ ژ ئەردی بوو، ژ ئاخێ هاتبوو چێكرن. مرۆڤێ دوویێ ژ ئەسمانی.
ئەوا چ سەرۆكێن ڤێ جیهانێ تێنەگەهشتین، چنكو ئەگەر ئەو تێگەهشتبان، ئەوان خودانێ مەزناهیێ خاچ نەددا.
ئەم خۆ نادەینە نیاسین، لێ ئەم عیسایێ مەسیح ددەینە نیاسین كو ئەو خودانە و ئەم ژ پێخەمەت عیسای بەنیێن هەوەینە.
خویشك و برایێن من، مادەم هوین باوەریێ ب خودانێ مە عیسایێ مەسیح، خودانێ مەزناهیێ، دئینن، جوداهیێ نەئێخنە د ناڤبەرا مرۆڤان دا.
ل سەر كوركێ وی و ل سەر رانێ وی ناڤەك یێ نڤیسای بوو: ‹پاشایێ پاشایان و خودانێ خودانان.›