22 دەمێ ژ ناڤ مریان رابووی، هاتە بیرا شاگردێن وی كو وی ئەڤ ئاخفتنە گۆتبوو، ئینا باوەر ژ نڤیسارێ و ئاخفتنا عیسای گۆتی كر.
ما نە یا پێدڤی بوو مەسیح ڤان ئازاران بكێشیت و پاشی بگەهیتە مەزناهیا خۆ؟»
پاشی گۆتە وان: «ئەڤە ئەو گۆتنە یا كو هێشتا ئەز د ناڤ هەوە دا من گۆتیە هەوە، كو دڤێت چ تشتێ دەربارەی من د دەستوورێ مووسای و پەرتووكێن پێغەمبەران و زەبوورێ دا هاتیە نڤیسین، ب جھ بهێت.»
(ل دەستپێكێ شاگردێن وی د ڤان تشتان نەگەهشتن، لێ دەمێ عیسا هاتیە مەزنكرن، بیرا وان هات كو ئەڤ تشتە دەربارەی وی یێن هاتینە نڤیسین و وان ژ بۆ وی ئەڤ تشتە كر.)
لێ هاریكار، گیانێ پیرۆز، ئەوێ كو باب دێ ب ناڤێ من هنێریت، ئەو دێ هەوە فێری هەمی تشتان كەت و هەمی تشتێن من گۆتینە هەوە، ئەو دێ ئینیتە بیرا هەوە.
لێ من ئەڤ چەندە بۆ هەوە گۆت، داكو گاڤا ئەو دەم دهێت، ل بیرا هەوە بیت كو من یێ گۆتیە هەوە. من ئەڤ تشتە ژ دەستپێكێ نەگۆتنە هەوە، چنكو ئەز ل گەل هەوە بووم.
عیسای ئەڤ تشتە ل قانایا جەلیلێ كر، ئەڤە نیشانا وی یا دەستپێكێ بوو. ئەوی هۆسا مەزناهیا خۆ دیار كر و شاگردێن وی باوەری پێ ئینا.
هاتە بیرا شاگردێن وی كو یا نڤیسیە: «ئیرەیی ل سەر مالا تە دێ من خۆت.»
عیسا و شاگردێن وی ژی بۆ داوەتێ هاتبوونە داخوازكرن.
ئینا گۆتنا خودانی هاتە بیرا من، كو گۆتبوو: ‹یوحەننای ب ئاڤێ تافیر كر، لێ هوین دێ ب گیانێ پیرۆز هێنە تافیركرن.›
وی بۆ مە، كوڕێن وان، ب جھ ئینا، دەمێ عیسا ژ مرنێ راكری. هەروەكو د زەبوورا دوویێ دا هاتیە نڤیسین: ‹تۆ كوڕێ منی، ئەڤرۆ من تۆ بووی.›