12 دەمێ ئەز ل گەل وان بووم، من ئەو ب ناڤێ تە دپاراستن، ب وی ناڤێ تە دایە من، من چاڤێ خۆ دایێ. كەس ژ وان ژ ناڤ نەچوو، ژبلی كوڕێ ژناڤچوونێ، داكو نڤیسار ب جھ بهێت.
ئەز بەحسێ هەوە هەمیان ناكەم، ئەز وان دنیاسم یێن من هەلبژارتین، لێ دڤێت ئەڤ نڤیسارە ب جھ بهێت: ‹ئەوێ ژ نانێ من خواری، پەحنیا خۆ ل دژی من راكر.›
من ناڤێ تە بۆ وان مرۆڤان دیار كر، یێن تە ژ جیهانێ داینە من. ئەو یێن تە بوون و تە دانە من و وان پەیڤا تە ب جھ ئینا.
ئەڤێ روی دا، داكو ئەو پەیڤا وی گۆتی ب جھ بهێت: «ئەوێن تە داینە من، من كەس ژ وان ژ دەست نەدا.»
هەمیێن كو باب ددەتە من، دێ هێنە نك من و هەر كەسێ بهێتە نك من، ئەز چ جاران وی دەرنائێخم.
دا جهێ یەهودای د ڤێ خزمەت و هنارتیبوونێ دا بگریت، ئەوا یەهودای ژێ لادای داكو بچیتە جهێ هەژی خۆ.»
لەوما خودێ ئەو گەلەك بلند كر و ناڤێ ژ هەمی ناڤان بلندتر دایێ،
بلا ب چ رێكان كەس هەوە نەخاپینیت، چنكو ئەو رۆژ ناهێت، ئەگەر بەری وێ یاخیبوون چێنەبیت و مرۆڤێ یاسانەنیاس، كو كوڕێ ژناڤچوونێیە، دیار نەبیت.
هەروەسا دبێژیت: «ئەز دێ پشتا خۆ ب وی گەرم كەم.» دیسان دبێژیت: «ئەڤە ئەز و ئەو زاڕۆكێن خودێ داینە من.»
ئەو ژ ناڤ مە دەركەفتن، لێ ئەو ژ مە نەبوون، چنكو ئەگەر ئەو ژ مە بان، دا ل گەل مە مینن. لێ ئەو دەركەفتن، دا دیار ببیت كو ئەو هەمی نە ژ مەنە.
چاڤێن وی وەكو گوڕیا ئاگرینە و گەلەك تانج ل سەر سەرێ وینە. وی ناڤەكێ نڤیسای یێ هەی، كەس وی ناڤی نزانیت ژبلی وی.