1 «من ئەڤ چەندە گۆتە هەوە، دا هوین نەهەلنگڤن.
خوزیكێن وی یێ د من نەهەلنگڤیت!»
لێ ژ بەر كو رە‍‌ھ تێدا نینە، ئەو د دۆمكورتن و دەمێ تەنگاڤی یان تەپەسەری ژ بەر پەیڤێ ب سەرێ وان دهێت، ئێكسەر پەیڤێ دهێلن.
و ئەو ژ وی دلگران بوون. لێ عیسای گۆتە وان: «چ پێغەمبەر د بێ رێز نینن، ب تنێ د باژێڕ و مالا خۆ دا نەبیت.»
وی دەمی دێ گەلەك هەلنگڤن و ئێكودوو دەنە گرتن و كەربێ ژ ئێكودوو هەلگرن.
من ئەڤ تشتە گۆتنە هەوە، دا دلخۆشیا من د ناڤ هەوە دا بیت و دلخۆشیا هەوە یا تەمام بیت.
لێ من ئەڤ چەندە بۆ هەوە گۆت، داكو گاڤا ئەو دەم دهێت، ل بیرا هەوە بیت كو من یێ گۆتیە هەوە. من ئەڤ تشتە ژ دەستپێكێ نەگۆتنە هەوە، چنكو ئەز ل گەل هەوە بووم.
یا باش ئەوە تۆ گۆشتی نەخۆی، شەرابێ ڤەنەخۆی و تشتەكی نەكەی كو برایێ تە پێ بهەلنگڤیت.
داكو هوین یا باشترین بهەلبژێرن، ئەڤجا د رۆژا مەسیحی دا د دلپاك و بێكێماسی بن
و «بەرێ هەلنگفتنێ و كەڤرێ ئەگەرێ كەفتنا وان.» ئەو دهەلنگڤن، چنكو گوهداریا پەیڤێ ناكەن، بۆ ڤێ چەندێ ژی ئەو یێن هاتینە دەستنیشانكرن.
