1 «دلتەنگ نەبن. پشتا خۆ ب خودێ راست كەن، هەروەسا پشتا خۆ ب من ژی راست كەن.
ئینا عیسای ب دەنگەكێ بلند گۆت: «هەر كەسێ باوەریێ ب من بینیت، ئەو باوەریێ ب وی دئینیت یێ ئەز هنارتیم، نە ب من
چنكو حەزا بابێ من ئەوە، كو هەر كەسێ كوڕی ببینیت و باوەریێ پێ بینیت، دێ ژیانا هەروهەر بۆ وی بیت و ل رۆژا دویماهیێ ئەز دێ وی ژ مرنێ راكەم.»
ب رێكا وی هەوە باوەری ب خودێ هەیە، ئەو خودایێ ئەو ژ ناڤ مریان راكری و مەزناهی دایێ، لەوما باوەری و هیڤیا هەوە ب خودێیە.
ئەز نوكە دبێژمە هەوە، بەری روی بدەت، داكو دەمێ روی ددەت، هوین باوەر بكەن كو ئەز ئەوم.
ژ بەر هندێ، گاڤا من باوەریا هەوە ب خودان عیسای و حەزژێكرنا هەوە بۆ هەمی پیرۆزكریان بهیستی،
نوكە گەلەكێ دلتەنگم. ئەز چ بێژم؟ ‹باب، من ژ ڤێ دەمژمێرێ قورتال بكە›؟ نەخێر! ژ بەر ڤێ ئەگەرێ ئەز یێ گەهشتیمە ڤێ دەمژمێرێ.
كو د هزرێن خۆ دا زوی نەلقیێن و نەڤەجنقن، ب رێكا گیانەكی، یان گۆتنەكێ، یان ژی نامەیەكێ هەروەكو ژ نك مە هاتبیت و بێژیت كو رۆژا خودانی یا هاتی.
ئەڤجا بەروڤاژی ڤێ چەندێ، دڤێت هوین ل وی ببورن و هانبدەن، دا ئەو ژ لایێ خەما زێدە ڤە نەهێتە داعویران.
دەمێ عیسای ئەو دیتی یا دكەتە گری و جوهیێن ل گەل وێ ژی دكەنە گری، ب گیانی دەگری و گەلەك دلتەنگ بوو.
دا هەمی رێزێ ل كوڕی بگرن، هەروەكو رێزێ ل بابی دگرن. یێ رێزێ ل كوڕی نەگریت، ئەو رێزێ ل بابێ كوڕ هنارتی ژی ناگریت.
دێ ڤان تشتان كەن، چنكو ئەو نە بابی دنیاسن و نە ژی من دنیاسن.
چنكو من ئەڤ چەندە گۆتنە هەوە، كۆڤانان دلێ هەوە تژی كر.
تا نوكە هەوە چ تشت ب ناڤێ من نەخواستیە. بخوازن دێ وەرگرن، دا دلخۆشیا هەوە یا تەمام بیت.