11 چنكو وی دزانی كی دێ بێبەختیێ لێ كەت، ژ بەر هندێ گۆت: «نە هوین هەمی د پاقژن.»
ئەز بەحسێ هەوە هەمیان ناكەم، ئەز وان دنیاسم یێن من هەلبژارتین، لێ دڤێت ئەڤ نڤیسارە ب جھ بهێت: ‹ئەوێ ژ نانێ من خواری، پەحنیا خۆ ل دژی من راكر.›
شیڤ خوارنێ دەست پێ كربوو، ئبلیسی كربوو د دلێ یەهودایێ كوڕێ شەمعونێ ئەسخەریوتی دا، بێبەختیێ ل عیسای بكەت،
دەمێ عیسای ئەڤ چەندە گۆتی، گەلەك یێ دلتەنگ بوو، وی دیار كر و گۆت: «ب راستی ب راستی دبێژمە هەوە: ئێك ژ هەوە دێ بێبەختیێ ل من كەت.»
عیسای بەرسڤ دا: «ئەوە یێ ئەز ڤی پاری د سێنیكێ دهەلینم و ددەمێ.» پاشی پاری تێ هەلاند و دا یەهودایێ كوڕێ شەمعونێ ئەسخەریوتی.
دەمێ ئەز ل گەل وان بووم، من ئەو ب ناڤێ تە دپاراستن، ب وی ناڤێ تە دایە من، من چاڤێ خۆ دایێ. كەس ژ وان ژ ناڤ نەچوو، ژبلی كوڕێ ژناڤچوونێ، داكو نڤیسار ب جھ بهێت.
عیسای ب هەمی تشتێن كو دێ ب سەرێ وی هێن دزانی، ئەڤجا بەرەڤ وان چوو و گۆت: «هوین ل كێ دگەڕن؟»
ئەو یێ پێدڤی نەبوو كەس بۆ وی دەربارەی مرۆڤان شاهدەییێ بدەت، چنكو ئەوی دزانی كا چ د دلێ مرۆڤان دا هەیە.