26 «تۆڕە ببن، لێ گونەهێ نەكەن». نەهێلن رۆژ ل سەر تۆڕەییا هەوە ئاڤا ببیت،
لێ ئەز دبێژمە هەوە: هەر كەسێ ژ برایێ خۆ تۆڕە ببیت، هەژی حوكمكرنێیە و هەر كەسێ برایێ خۆ بێڕێز بكەت، هەژیە ل بەر جڤاتا بلند بهێتە دادگەهكرن و هەر كەسێ بێژیت ‹هەی دەبەنگ!› هەژی ئاگرێ دۆزەخێیە.
لێ دەمێ عیسای ئەڤ چەندە دیتی، تۆڕە بوو و گۆتە وان: «بهێلن زاڕۆك بهێنە نك من و رێ لێ نەگرن، چنكو پاشایەتیا خودێ بۆ یێن وەكو وانە.
عیسا ب تۆڕەبوون ڤە ل وان زڤڕی و ژ سەرهشكیا وان خەمگین بوو، گۆتە وی مرۆڤی: «دەستێ خۆ درێژ كە!» وی ژی دەستێ خۆ درێژ كر و دەستێ وی ساخ بووڤە.
خویشك و برایێن من یێن خۆشتڤی، ڤێ چەندێ باش بزانن: بلا هەر مرۆڤەك یێ لەزگین بیت بۆ بهیستنێ، یێ لەزگین نەبیت بۆ ئاخفتنێ، یێ لەزگین نەبیت بۆ تۆڕەبوونێ،
چنكو تۆڕەبوونا مرۆڤی راستداریا خودێ ئەنجام نائینیت.